بررسي اثربخشي آموزش هوش معنوي بر تاب آوري و بهزيستي روانشناختي زنان سرپرست خانوار

زنان سرپرست خانواده به عنوان يكي از گروه‌هاي آسيب‌پذير جامعه، متحمل فشارهاي زيادي مي‌شوند كه بر سلامت رواني آنان و خانواده‌شان تأثير مي‌گذارد. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش هوش معنوي‌ بر بهزيستي روان‌شناختي و تاب‌آوري زنان سرپرست خانوار بود. طرح پژوهش حاضر از نوع شبه آزمايشي به شيوه پيش‌آزمون پس‌آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش شامل تمام زنان سرپرست خانوار تحت پوشش مركز خيريه حضرت فاطمه زهرا (س) در سال 1396 كه تعداد آن‌ها 1904 نفر بودند كه از ميان آنان، 30 نفر با توجه به معيارهاي ورود به پژوهش و به صورت تصادفي انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي آموزش هوش معنوي دريافت كرد. ابزارهايي كه در پژوهش حاضر مورد استفاده قرار گرفتند عبارت‌اند از فرم كوتاه مقياس بهزيستي روان‌شناختي ريف (ريف، 1989) و مقياس تاب‌آوري (كانر و ديويدسون، 2003). داده‌ها از طريق آزمون تحليل كوواريانس تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج حاصل از تجزيه‌وتحليل داده‌ها حاكي از اثربخشي آموزش هوش معنوي بر افزايش بهزيستي روان شناختي در مراحل پس‌آزمون و پيگيري و همچنين تاب‌آوري در مرحله پس‌آزمون و عدم معناداري در مرحله پيگيري بود. هوش معنوي با افزايش انعطاف‌پذيري، خودآگاهي و تقويت نظام اعتقادي فرد موجب ارتقاء بهزيستي روان‌شناختي و تاب‌آوري مي‌گردد و مي‌تواند به‌عنوان آموزشي در راستاي توان‌بخشي و ارتقاي كيفيت زندگي زنان سرپرست خانوار در نهادهاي حمايت‌كننده به كار گرفته شود.