تبيين رويكرد توسعه حفاظت محور درهويت يابي منظر شهري زاهدان دوره پهلوي از طريق نشانه شناسي لايه اي

منظر شهري زاهدان متني چند لايه است كه در آن لايه هاي مختلف انساني، طبيعي و مصنوع بر پايه ي قواعد هم نشيني/جانشيني در كنار يك ديگر قرار گرفته و از طريق فرايندي ارتباطي به صورت ريزوماتيك، با به كارگيري ابزار مذاكره و ترجمه بينارمزگاني هم تافت معنا داري را به وجود آورده اند و از زمان پيدايش تا به امروز در مواجهه با تغييرات ناشي از توسعه و پيشرفت، به سبب رابطه ي ديالكتيكي كه با فرايند توسعه برقرار نموده، ويژگي ها، قابليت ها و ظرفيت هاي هويتي جديدي كسب كرده كه در راستاي الگوواره ي پيشين بوده است. اما در دهه هاي اخير، توسعه به مثابه ي «ديگري» با عدم مذاكره و ارتباط صحيح با رمزگان سنتي اين شهر، رفتار ريزوماتيك آن را مختل كرده و شكافي ميان شبكه ي منسجم شهر به وجود آورده است. در اين چرخش الگوواره امروزه ساكنين شهر زاهدان با روايتي شلخته روبه رو بوده و احساس تعلق و دل بستگي به آن را تا حدي از دست داده اند. لذا هدف اين پژوهش ارائه ي راهكاري است كه هويت يابي منظر شهري زاهدان دوره ي پهلوي را مد نظر دارد كه اين مهم از طريق بازيابي و خوانش نشانه هاي هويت مند مستتر در لايه هاي اين شهر از طريق نشانه شناسي لايه اي و روش پيدايشي آن ممكن مي گردد. نشانه شناسي لايه اي معتقد است متن يك شهر به تدريج با رمزگذاري/رمزگشايي رمزگاني كه در بين يك گروه انساني مشترك است، شكل گرفته و از همين طريق نيز قابل فهم مي گردد. نشانه شناسي لايه اي همچنين متنِ شهر را شبكه اي همواره در صيرورت مي پندارد، به همين سبب راهكاري همه جانبه مانند «توسعه حفاظت محور» را پيشنهاد مي كند كه حيات شهري را در گرو واكنش و پاسخ به موقعيت هاي جديد و بسط و توسعه استراتژي هاي تازه و خلاقانه براي روبه رو شدن با آن در نظر مي گيرد؛ به شيوه اي كه تغييرات را پذيرا شود و در عين حال با اتصالات رمزگانيِ خود به شبكه ي پيشين متصل بماند.