سلامت عمومي پرستاران بخش‌هاي مراقبت ويژه مراكز آموزشي درماني منتخب دانشگاه علوم پزشكي ايران در سال 1398

زمينه و هدف: شغل يكي از عوامل مهم و تأثيرگذار بر سلامتي افراد است. موضوع سلامت در بيمارستان‌ها اهميت بيشتري دارد زيرا سلامت عمومي پرستاران به دليل ارتباط زياد با بيماران، در معرض خطر بيشتري قرار دارد. هدف مطالعه حاضر بررسي سلامت عمومي پرستاران بخش‌هاي مراقبت ويژه مراكز آموزشي درماني منتخب دانشگاه علوم پزشكي ايران مي‌باشد.روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي همبستگي 193 پرستار شاغل در بخش‌هاي مراقبت ويژه مراكز منتخب دانشگاه علوم پزشكي ايران از دي ماه 1397 تا ارديبهشت ماه 1398 به شيوه طبقه بندي با تخصيص متناسب و بر اساس معيارهاي ورود به مطالعه انتخاب و با استفاده از پرسشنامه فرم جمعيت شناختي و پرسشنامه سلامت عمومي GHQ28))General Health Questioner مورد ارزيابي قرارگرفتند. اين پرسشنامه شامل 28 سئوال كه از چهار خرده آزمون آزمون جسماني، اضطراب و بيخوابي، كاركردهاي اجتماعي و افسردگي تشكيل شده است. نمره گذاري به روش ليكرت و بر اساس گزينه‌هاي به هيچ وجه، در حد معمول، بيش از معمول و بسيار بيش از حد معمول است كه از 3-0 نمره گذاري شد. در نهايت نمرات خرده آزمون‌ها با هم جمع شده و نمره كل فرد از 840 است. نمره برش در سلامت عمومي عدد 23 و در همه ابعاد عدد شش است، بدين صورت كه نمره 23 و كمتر در سلامت عمومي و نمره شش و كمتر در ابعاد، به عنوان افراد سالم يا فاقد نشانگان اختلال در سلامتي و نمره 24 و بالاتر در سلامت عمومي و نمره هفت و بالاتر در ابعاد، به عنوان افراد داراي نشانگان اختلال سلامتي بود. داده‌ها با استفاده از شاخص‌هاي آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار، فراواني و درصد) و آزمون‌هاي آمار استنباطي (آناليز واريانس، تي مستقل جهت متغيرهاي نرمال و آزمون كروسكال واليس جهت متغيرهاي غيرنرمال، رگرسيون خطي چندگانه به روش همزمان) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.يافته‌ها: ميانگين و انحراف معيار وضعيت سلامت عمومي 6.53 ± 28.86 بدست آمد كه نشان داد ميانگين وضعيت سلامت عمومي پرستاران داراي اختلال در سلامت عمومي بود. ابعاد علائم جسماني (2.29 ± 7.60) و وضعيت كاركرد اجتماعي (1.81 ± 11.57) داراي اختلال در سلامتي و اضطراب و بيخوابي (3.31 ± 6.74) و افسردگي (3.00 ± 2.95) فاقد اختلال در سلامتي بودند. همچنين سلامت عمومي با متغيرهاي سن (0.023P =)، وضعيت تأهل (0.001 P)، وضعيت اقتصادي (0.023P =) و نوبت كاري (0.01P =) ارتباط معني‌داري داشت. نتايج رگرسيون چندگانه خطي نشان داد وضعيت اقتصادي (0.004=P) و وضعيت تأهل (0.010=P) در مدل معني‌دار شدند. ضريب رگرسيوني آنها به ترتيب برابر با 0.38 و 0.10 بود كه نشانه ميزان تأثير اين متغير بر سلامت عمومي افراد است. بدين معني كه نمرات سلامت عمومي افراد داراي وضعيت اقتصادي زير 1.5 ميليون به اندازه 0.38 از افراد داراي بيشتر از 4 ميليون بيشتر (سلامت عمومي پايينتر) بود. همچنين سلامت عمومي افراد مجرد به اندازه 0.10 واحد از افراد متأهل كمتر (سلامت عمومي بهتر) بود. نتيجه‌گيري كلي: نتايج مطالعه حاضر نشان مي‌دهد كه توجه به سلامت پرستاران شاغل در بخش‌هاي مراقبت ويژه ضروري مي‌باشد. نتايج پژوهش حاضر مي‌تواند پايه اي براي پژوهش‌هاي بعدي براي انتخاب راهكارهاي مناسب جهت بهبود شرايط كار و آموزش مهارت‌هايي جهت بهبود سطح سلامت عمومي كاركنان باشد.