تعيين ارزش غذايي، گوارش‌پذيري مواد مغذي و انرژي قابل سوخت و ساز جيره‌هاي حاوي دو منبع فيبر محلول و نامحلول در شترمرغ

به منظور تعيين ارزش غذايي، گوارش پذيري مواد مغذي و انرژي قابل سوخت و ساز جيره هاي حاوي دو منبع فيبر محلول و نامحلول در شترمرغ، آزمايشي در قالب طرح كاملاً تصادفي با 5 تيمار و 6 تكرار در هر تيمار (در هر تكرار يك پرنده) در سنين 2، 4 و 6 ماهگي اجرا شد. تيمارها شامل تيمار شاهد (داراي 7.5 درصد فيبر محلول و 16 درصد فيبر نامحلول در دوره ي پيش آغازين (1 تا 2 ماهگي)، 7.6 درصد فيبر محلول و 20 درصد فيبر نامحلول در دوره ي آغازين (2 تا 4 ماهگي)، 8.25  درصد فيبر محلول و 25.5 درصد فيبر نامحلول در دوره رشد (4 تا 6 ماهگي))، تيمار 2 و 3 به ترتيب داراي 2 و 4 درصد فيبر محلول بيشتر نسبت به تيمار شاهد و تيمار 4 و 5 به ترتيب داراي 2 و 4 درصد فيبر نامحلول بيشتر نسبت به تيمار شاهد بودند. گوارش پذيري مواد مغذي، AME و AMEn به روش جمع آوري كل فضولات اندازه گيري شدند. تفاوت معني داري در گوارش پذيري مواد مغذي بين تيمارها مشاهده نشد. AMEn، گوارش پذيري خاكستر، فيبر محلول و نامحلول، با افزايش سن افزايش يافتند (0.0001 P). AMEn بين تيمار شاهد و تيمارهاي داراي فيبر نامحلول بيشتر تفاوت معني داري نداشت، ولي در تيمارهاي داراي 2 و 4 درصد فيبر محلول بيشتر، نسبت به ساير تيمارها به طور معني داري كاهش يافت (0.0001 P). با توجه به نتايج اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه افزايش منابع فيبر محلول و نامحلول (در سطوح مورد استفاده در اين آزمايش) اثر منفي بر گوارش پذيري مواد مغذي در شترمرغ ندارد و مي توان از اين منابع در جيره شترمرغ استفاده نمود.