بررسي رابطه گرايش كارآفرينانه اجتماعي و عملكرد كارآفرينانه در موسسات غير انتفاعي

رفتار كارآفرينانه در سازمان غيرانتفاعي‌ (بخش سوم) كه شاخصه متمايزكننده‌شان، از سازمان‌هاي اقتصادي، اولويت هدف اجتماعي و منع توزيع سود است، توجه كنشگران و محققان را جلب كرده و مفهوم كارآفريني اجتماعي سازماني براي پرداختن به آن توسعه داده شده است. هدف تحقيق حاضر كمك به تبيين كارآفريني اجتماعي سازماني است. بدين منظور، رابطه همزماني گرايش كارآفرينانه اجتماعي و عملكرد كارآفرينانه را در سازمان‌هاي غير انتفاعي بررسي مي‌كند. همچنين، نقش تعديلگري ساختار مديريت مشاركتي و الگوهاي سازماني را در اين رابطه مورد سنجش قرار مي‌دهد. اين تحقيق برحسب هدف از نوع كاربردي و برحسب گردآوري اطلاعات، تحقيق توصيفي همبستگي است؛ كه راهبرد تحليل رگرسيون سلسله مراتبي را بكار گرفته است. جامعه آماري، شامل مؤسسات غير انتفاعي تثبيت شده فعال در شهر تهران هستند. فرضيات تحقيق در 55 نمونه و در سطح تحليل سازماني مورد آزمون قرار گرفته‌اند و پرسشنامه محقق ساخته ابزار جمع‌آوري داده‌ها بوده است. يافته‌ها نشان دادند گرايش كارآفرينانه اجتماعي كه در اين تحقيق داشتن رفتارهاي نوآورانه، مديريت ريسك و پيشگامي مشروط به ايجاد ارزش اجتماعي تعريف شده است، رابطه معناداري با عملكرد كارآفرينانه دارد و در صورت وجود ساختار مديريت مشاركتي و الگو پذيري از سازمان‌هاي كارآفرين اجتماعي، اين رابطه تقويت مي‌شود.