ارزيابي و مقايسه تاثير ضايعات كيسه پليمري و تاير فرسوده بر خصوصيات مقاومتي ماسه رس‌دار تثبيت شده با سيمان

در اين تحقيق امكان استفاده از الياف ضايعات كيسه هاي پليمري، خرده لاستيك و همچنين الياف ضايعاتي لاستيك (به تنهايي و در تركيب با سيمان) به منظور تثبيت خاك ماسه رس دار ارزيابي شده است. برخي مشخصات اصلي نمونه هاي آزمايشگاهي با آزمايش هاي حدود اتربرگ،‌ تراكم پروكتور استاندارد و مقاومت فشاري تك محوري حاصل شده اند. مشخصات به دست آمده با خواص ماسه رس دار تثبيت نشده و تثبيت شده با سيمان مقايسه شده و نتايج مشاهده شده تشريح شده است. نتايج نشان مي دهند كه نمونه هاي اصلاح شده با سيمان سبب كاهش قابل ملاحظه اي در دامنه خميري خاك مي شوند. نتايج تست تراكم نشان مي دهد كه مخلوط كردن ضايعات براي تثبيت خاك ماسه اي سبب كاهش مقدار رطوبت بهينه و نيز كاهش دانسيته خشك حداكثر شده است. از ميان مواد ضايعاتي استفاده شده، الياف كيسه پليمري بيشترين تاثير را بر روي وزن مخصوص خشك حداكثر با كاهش 4.1 درصدي آن نشان داد. نتايج نشان مي دهند كه استفاده از ضايعات به تنهايي براي تثبيت ماسه سبب افزايش اندكي در مقاومت فشاري محدود نشده نمونه ها مي شود؛ در حالي كه تركيب ضايعات و سيمان سبب افزايش قابل توجه مقاومت فشاري نمونه ها در همان زمان عمل آوري شده است. همچنين نمونه هاي ساخته شده با الياف كيسه پليمري نسبت به ساير نمونه ها داراي بيشترين مقدار افزايش مقاومت فشاري محدود نشده و جابجايي حداكثر به ترتيب برابر 32 و 58 درصد مي باشند.