بررسي آسيب‌پذيري آب زيرزميني دشت گلپايگان با استفاده از بهينه‌سازي روش دراستيك

رشد جمعيت، توسعه فعاليت‌هاي صنعتي وكشاورزي و همچنين انتشار پسآب‌هاي حاصله، از عمده دلايلي هستند كه موجب كاهش كميت و تخريب كيفيت منابع آب زيرزميني مي‌شوند. بنابراين بررسي ارزيابي كيفي و پتانسيل آلودگي منابع آب زيرزميني جهت حفاظت از آلودگي و همچنين مديريت مؤثر آن‌ها ضروي به نظر مي‌رسد. محدوده مطالعاتي گلپايگان نيز به عنوان يك مهم‌ترين دشت‌هاي استان اصفهان يكي از مناطق مهم كشاورزي، در معرض خطر آلودگي به نيترات قرار گرفته است. لذا بررسي مناطق آسيب‌پذير آبخوان اين منطقه با روش مناسب از اهميت بالايي برخوردار است. در اين تحقيق ابتدا از روش دراستيك معمولي، آسيب‌پذيري دشت گلپايگان براي بررسي مناطق آسيب‌پذير استفاده شد. سپس براي بهينه‌سازي روش دراستيك با استفاده از الگوريتم ژنتيك، تابع هدفي به الگوريتم ژنتيك تعريف شد و وزن‌هاي بهينه پارامترهاي دراستيك با بيشينه كردن تابع هدف بدست آمد. همچنين از روش فازي ساگنو از بين روش‌هاي منطق فازي جهت بهبود وزن‎‌هاي روش دراستيك استفاده گرديد. داده‌هاي غلظت نيترات و شاخص همبستگي آن با آسيب‌پذيري براي بررسي صحت‌سنجي روش‌هاي ارائه شده به كار برده شد. شاخص همبستگي نشان داد كه دراستيك بهينه شده با استفاده از الگوريتم ژنتيك، شاخص همبستگي بالاتري با نيترات داشته و نتيجه بهتري نسبت به دراستيك معمولي براي منطقه ارائه داده است. نقشه بهينه شده با استفاده از روش الگوريتم ژنتيك نشان مي‌دهد كه حدود 6، 23، 34، 21 و 16 درصد از دشت به ترتيب در مناطق با آسيب‌پذيري خيلي كم، كم، متوسط، زياد و خيلي زياد واقع‌شده‌اند.نقشه بهينه شده با استفاده از روش الگوريتم ژنتيك نشان مي‌دهد كه حدود 6، 23، 34، 21 و 16 درصد از دشت به ترتيب در مناطق با آسيب‌پذيري خيلي كم، كم، متوسط، زياد و خيلي زياد واقع‌شده‌اند.