روش شناسي بنيادين انديشه فمينيستي در ايران

Fundamental Methodology of Feminist Thought In Iran

روش شناسي بنيادين به جاي بحث از كيفيت كاربست نظريه هاي علمي به چگونگي تكوين آنها پرداخته و زمينه هاي وجودي معرفتي و غيرمعرفتي آن را دنبال مي كند. تكوين نظريه فمينيستي در غرب مبتني بر تحولات معرفتي در فرهنگ غرب و برخي زمينه هاي غيرمعرفتي بود كه در تعاملات فرهنگي ايران و غرب به صورت تقليدي وارد جامعه ايراني شد.اين پژوهش برآن است تا به روش شناسي بنيادين انديشه فمينيستي در فرهنگ مولد آن و زمينه هاي ورود اين نظريه به ايران بپردازد. تحولات معرفت شناختي در حوزه علم كه به تغيير رويكرد پوزيتويستي به معرفت علمي منجر شد و ظهور فلسفه هاي وجودگرا كه رويكردهاي ذات گرايانه به انسان و هستي را به چالش كشيد از جمله مهم ترين زمينه هاي وجودي معرفتي انديشه فمينيستي در غرب بوده و نقد موقعيت نابرابر اجتماعي زنان در مقايسه با مردان و به چالش كشيدن علوم اجتماعي و انساني مردانه از جمله زمينه هاي وجودي غيرمعرفتي فمينيسم در غرب است. همچنين ورود انديشه هاي فمينيستي به ايران به بهانه هاي غيرمعرفتي و غيربومي صورت گرفته و نتيجه آن ناسازگاري اين نظريه با فرهنگ جامعه ايراني بوده است.

Instead of discussing the quality of the application of scientific theories, the fundamental methodology examines the way in which they evolve and pursue its epistemological and non-epistemological existential grounds. This research seeks to address the fundamental methodology of feminist thought in its productive culture and the implications of the introduction of this theory into Iran. The epistemological transformations in the field of science, which led to a change in the positivist approach to scientific knowledge, and the emergence of existentialist philosophies that challenged the essentialist approaches to man and the universe were among the most important existential fields of feminist thought in the West, and A critique of the social unequal social status of women, as opposed to the men and policies of the capitalist system in the labor market, is one of the underlying causes of the nonadjective feminism in the West. Also, the introduction of feminist ideas into Iran was carried out on nonadjective and non-adverbial pretexts, and the result was an incompatibility of this theory with the culture of Iranian society.