تأثير مورفين بر مراحل نهايي ميوز تخمك در محيط كشت و لقاح در موش سوري

زمينه و هدف: مواد اعتيادآور با تأثير بر محور هيپوتالاموس ـ هيپوفيز ـ تخمدان مي‌توانند بر دستگاه توليد مثل اثر بگذارند و ترشح گنادوتروپين‌ها را تحت تأثير قرار ‌دهند. مورفين موجب كاهش چشمگير سطح LH پلاسما مي‌شود. مورفين با ايجاد تغييرات غير طبيعي در ساختار سلول و بافت پوششي اندومتر باروري و بارداري را مورد تهديد جدي قرار مي‌دهد. لذا هدف از اين مطالعه تعيين و بررسي تأثير مورفين بر مراحل نهايي ميوز تخمك در محيط كشت و لقاح آزمايشگاهي در موش سوري بود. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي كه در سال 1392 در دانشگاه علوم پزشكي كرمان انجام شد، 16 سر موش ماده با ميانگين وزن 24ـ20 گرم در دو گروه تيمار و شاهد قرار گرفتند. در طي سه هفته گروه تيمار دسترسي آزاد به آب آغشته با سولفات مورفين با(0.4 ميلي‌گرم در ميلي‌ليتر) داشت. به منظور تحريك تخمك‌گذاري، گنادوتروپين سرم ماديان باردار تزريق و پس از 48 ساعت حيوانات قرباني شدند. مجموعه كومولوس ـ ائوفوروس از تخمدان‌ها استخراج و به محيط كشت غني شده انتقال يافتند. پس از 24 ساعت تعداد اووسيت‌هاي حاوي اولين جسم قطبي(تخمك متافاز دو) ثبت و به محيط لقاح انتقال يافتند. اسپرماتوزوئيدها از وازودفران موش نر استخراج و پس از انجام مراحل مقدماتي از قبيل سانتريفيوژ و نگهداري در انكوباتور با شرايط مناسب به محيط لقاح انتقال يافتند و سرانجام اووسيت‌هاي داراي دومين جسم قطبي و تخمك دو سلولي به عنوان لقاح مثبت، يادداشت شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري تي تست و مجذور كاي تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين وزن تخمدان گروه شاهد و تيمار به ترتيب ذكر 6.7 و 7.3 ميلي‌گرم بود(0.7=p). در گروه شاهد از مجموع 128 تخمك متافازI تعداد 89 تخمك متافاز II(69.53 درصد) و در گروه تيمار از 140 تخمك متافاز I تعداد 99 تخمك متافازII (70.71 درصد)استحصال شد(0.051=p). گروه شاهد از 89 تخمك متافازII تعداد لقاح مثبت 29 مورد(32.57 درصد) و گروه تيمار از مجموع 99 تخمك متافازII تعداد لقاح مثبت 31 مورد(31.31 درصد)بود(0.21=p). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد علي‌رغم وابستگي حيوان، مورفين موجب اختلال در از سرگيري و تكميل تقسيم ميوز نشده است و به موجب آن توانائي باروري تخمك در محيط كشت آسيب نديده است.