مباني ممنوعيت مصرف و تجارت غذايي حيوانات وحشي از منظر حقوق بين‌الملل (با نگاهي به انتقال ويروس كرونا از حيوان به انسان)

مطابق گزارش هاي سازمان بهداشت جهاني، ويروس كرونا به عنوان علت بيماري كوويد19 ريشه در انتقال ويروس از خفاش به انسان داشته است. بسياري از اين نوع بيماري هاي كشنده، ناشي از تغذيه انسان از حيوانات وحشي است كه منجر به تهديد امنيت انساني ميلياردها انسان و مرگ چندصدهزار نفر شده است. اين پژوهش با روش توصيفي – تحليلي به دنبال يافتن بنيان هايي براي ممنوع شناختن يا ممنوع ساختن توليد، مصرف و تجارت غذايي حيوانات وحشي در چارچوب حقوق بين الملل است. بدين منظور و با ارائه استدلال هاي حقوقي تبيين شده است كه اولاً حق برغذا مانع ممنوع شناختن اين اقدامات نيست و حتي مؤيد آن است. ثانياً تعهدات دولت‌ها درخصوص پيشگيري از بلايا ايجاب مي كند توليد، مصرف و تجارت مصرف غذايي اين حيوانات را ممنوع سازند. علاوه بر اين، در فرض عدم ممنوعيت صريح نيز زيان هاي گسترده ناشي از مصرف حيوانات وحشي، دولت‌هاي قاصر از باب ورود خسارت مسئوليت بين‌المللي دارند. همچنين حفاظت از تنوع زيستي ايجاب مي كند حقوق بين الملل چنين مصارفي را ممنوع سازد. بنابراين پيشنهاد مي شود دولت‌ها از طريق انعقاد معاهده اي مشخص نسبت به توقف روند حاضر اقدام نمايند.