محيط كار رواني اجتماعي؛ مكانيزمي نوين در كاهش استرس شغلي (مطالعه موردي: دانشگاه علوم پزشكي قم و معاونت‌هاي آن)

محيط كار رواني اجتماعي به عنوان راهكاري در جهت مقابله با استرس و اختلالات رواني و چالشهاي اجتماعي، يكي از مباحث نوين در حوزه مطالعات رشته مديريت است. هدف اين مقاله شناسايي ابعاد و مولفه هاي متغير مذكور در سازمانهاي دولتي منتخب است. روش پژوهش آميخته است. جامعه ي آماري در مرحله اول خبرگان دانشگاهي و اجرايي و در مرحله دوم مديران و كارشناسان دانشگاه علوم پزشكي استان قم و دو سازمان زيرمجموعه آن است. تعداد نمونه ي آماري در بخش كيفي با تكنيك دلفي 12 نفر و در بخش كمي از طريق جدول كرجسي و مورگان،144 نفر به دست آمد كه به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. روايي صوري و محتوايي پرسشنامه از طريق قضاوت خبرگان و پايايي آن از طريق محاسبه آلفاي كرونباخ تاييد شد. با انجام آزمون كندال و تحليل عاملي از طريق دو نرم افزارSPSS و LISREL، تعداد 20 مولفه در قالب 8 بعد محيط كار رواني اجتماعي استخراج و مورد آزمون قرار گرفت. اين ابعاد بر حسب رتبه كسب كرده عبارتند از: رهبري، انتظارات نقش، تعهد نسبت به سازمان، تقاضاهاي شغلي، كنترل دركار، فرهنگ و جو سازماني، تعادل بين زندگي كاري و شخصي، تعاملات اجتماعي.