تبيين كاركردهاي روش مدل‌سازي جمعي و گروهي در پويايي شناسي سيستم‌ها

رويكرد پويايي‌شناسي سيستم‌ها بر مشاركت افراد در مدل‌سازي و همچنين ارزيابي مدل و مدل‌سازي تاكيد دارد. در سال‌هاي اخير روش‌هاي مدل‌سازي مشاركتي چه بصورت فردي و چه گروهي و همچنين روش مدل‌سازي جمعي كه مبتني بر مشاركت انبوه مردم از طريق وب 2 و شبكه‌هاي اجتماعي است توسعه داده شده است. با اين حال تاكنون مطالعه سيستماتيك زيادي براي ارزيابي اثربخشي و مقايسه اين روش‌هاي مدل‌سازي صورت نگرفته است. از طرف ديگر در توسعه روش‌هاي مدل‌سازي بخصوص روش جديد مدل‌سازي جمعي، ويژگي‌ها و خصوصيات خاصي را براي هر يك برشمرده‌اند كه نياز است تا با بررسي دقيق آن‌ها مورد واكاوي قرار گيرد. لذا اين مقاله بدنبال ارزيابي و مقايسه سيستماتيك روش مدل‌سازي جمعي و گروهي است. براي اين منظور از طريق پرسشنامه آنلاين به بررسي اين دو روش مدل‌سازي پرداخته شده است. نتايج بيانگر اين بود كه مشاركت‌كنندگان به تاثير مثبت جلسات مدل‌سازي گروهي و جمعي در تامين اهداف و همچنين اهميت و مفيد بودن اين جلسات اذعان كردند. با اين حال نتايج نشان داد مدل‌سازي جمعي در شناخت ابعاد مختلف تامين مالي جمعي با نگاهي واگرا، انتشار مباحث و فرهنگ سازي در جامعه مفيدتر است در حالي كه مدل‌سازي گروهي در عمق بخشيدن شناخت افراد نسبت به ابعاد تامين مالي جمعي با نگاهي همگرا، افزايش تعهد (احساس مسئوليت) افراد نسبت به توسعه تامين مالي جمعي مفيدتر بوده است. همچنين نتايج نشان داد تنوع افراد و ساختار غيررسمي جلسات در موفقيت مدل‌سازي جمعي و گروهي تاثير معني‌داري دارد.