الگوي تاب‌آورسازي توليد در ايران؛ مطالعه اي آميخته مبتني بر نظريه رويشي و مدلسازي معادلات ساختاري

هدف پژوهش حاضر ارائه الگوي تاب‌آوري توليد در ايران (مورد مطالعه گروه خودروسازي سايپا) مي‌باشد. اين تحقيق از نوع آميخته اكتشافي بوده و در قسمت كيفي از نظريه رويشي مطابق با روش نظام‌مند اشتراوس و كوربين استفاده شد. مصاحبه‌هاي نيمه‌ ساختاريافته با خبرگان توليد انجام و بر‌اساس تكنيك گلوله‌برفي تا حد اشباع نظري ادامه يافت. از 930 عبارت كليدي حاصل از مصاحبه‌ها، 711 كد سطح اول، 137 كد سطح دوم، 68 مفهوم و 32 مقوله حاصل شد. ارزيابي كيفي مدل، طبق نظر اشتراوس وكوربين در تمام ابعاد انجام و تاييد گرديد. در ارزيابي ‌كمي مدل، از مدلسازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار Smart PLS استفاده گرديد. تمام اعداد معني‌داري، بزرگتر از 1.96 و ضرايب استاندارد بزرگتر از 0.4 حاصل شد و مدل ‌مورد تاييد قرار گرفت. با توجه به اينكه معيار برازش داده‌ها برابر 0.712 بدست آمد، برازش مدل نهايي تأييد گرديد. مهمترين يافته هاي تحقيق در حوزه راهبردهاي ‌كنش شامل عواملي همچون توسعه بينش اقتصاد مقاومتي در سطح استراتژيك، توليد متناسب با بوم‌آوري منطقه‌اي‌استاني، اجراي دروني‌سازي بجاي برون‌سپاري و ايجاد مركز تربيت مديران جهادي در ايجاد تاب‌آوري حاصل شد.