ارزيابي شيوه‌هاي تهيه بستر بذر و كاربرد علف‌كش در مديريت علف‌هاي هرز لوبيا (Phaselous vulgaris L.)

علف‌هاي هرز يكي از مهمترين عوامل كاهش دهنده عملكرد لوبيا مي‌باشند. به منظور بررسي اثر روش‌هاي تهيه بستر كاشت و مصرف علف‌كش‌هاي خاك كاربرد بر عملكرد و اجزاي عملكرد لوبيا آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در چهار تكرار، در سال زراعي 13951394 در روستاي حاتم آباد، واقع در بخش فيروزآباد شهرستان سلسله، در استان لرستان اجرا شد. عوامل مورد بررسي شامل تهيه بستر كاشت در دو سطح (دائم و غيردائم) و علف‌كش‌هاي خاك كاربرد در سه سطح شامل ]لينوران (1.5 ليتر در هكتار)، اي‌پي‌تي‌سي (3 ليتر در هكتار)، تريفلورالين (1.5 ليتر در هكتار)[ بودند. همچنين دو تيمار عدم كنترل علف‌هاي هرز (به عنوان شاهد آلوده) و وجين دستي به عنوان تيمار مهار علف‌هاي هرز در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد بيشترين درصد كاهش وزن خشك علف‌هاي هرز در 30 روز پس از سمپاشي به ترتيب متعلق به بستر بذر دائم به همراه كاربرد علف‌كش‌هاي اي‌پي‌تي‌سي (79.09 درصد)، و تريفلورالين (78.57 درصد) بود. درصد كاهش وزن خشك علف‌هاي هرز 60 روز پس از كاربرد علف‌كش در بستر كاشت غيردائم (76.58 درصد) كمتر از بستر كاشت دائم (84.34 درصد) بود. بيشترين درصد افزايش تعداد غلاف در بوته نسبت به شاهد آلوده متعلق به تيمار وجين (52.01 درصد) و پس از آن به لينورون (42.05 درصد)، اي‌پي‌تي‌سي (40.43 درصد) و تريفلورالين (34.34 درصد) بود. بيشترين درصد افزايش تعداد دانه در غلاف متعلق به تيمار وجين (36.14 درصد) و پس از آن اي‌پي‌تي‌سي (29.54 درصد)، لينورون (28.06 درصد) و تريفلورالين (28.06 درصد) بودند. در خصوص عملكرد دانه، بيشترين درصد افزايش به ترتيب متعلق به وجين (52.92 درصد)، اي‌پي‌تي‌سي (44.11 درصد)، لينورون (31.13 درصد) و تريفلورالين (30.30 درصد) بودند. بيشترين درصد افزايش عملكرد بيولوژيك به ترتيب متعلق به به وجين (32.46 درصد)، لينورون (25.50 درصد)، اي‌پي‌تي‌سي (20.81درصد) و تريفلورالين (17.83 درصد) بود. بيشترين درصد افزايش شاخص برداشت متعلق به وجين (34.33 درصد) و پس از آن لينورون (21.37 درصد)، اي‌پي‌تي‌سي (19.85 درصد) و تريفلورالين (18.23 درصد) بودند. به طوركلي، تريفلورالين نسبت به اي‌پي‌تي‌سي و لينوران به ميزان بيشتري علف‌هاي هرز را مهار نمود. همچنين، درصد كاهش وزن خشك علف‌هاي هرز در بستر بذر دائم نسبت به بستر بذر كاذب بيشتر بود.