بررسي و تحليل مباني مشروعيت «ولي عرفي» در فقه

يكي از نهادهاي پربسامد كه در ابواب مختلف فقهي مورد توجه است، نهاد «ولايت» است. از ميان مصاديق ولي، «ولي عرفي» كمتر مورد بحث و بررسي قرار گرفته است و علاوه بر ضرورت تبيين ماهيت، بررسي ادله مشروعيت ولايت آن نيز امري لازم است. بر اين اساس پرسش اصلي پژوهش آن است كه «مباني مشروعيت ولي عرفي چيست؟» فرضيه پژوهش اين است كه اقارب نسبي (غير پدر و جد پدري) اولياي عرفي هستند و براي مشروعيت ولايت آنها مي‌توان از ادله نقلي و عقلي بهره جست. روش اين پژوهش توصيفيتحليلي است و ادله شرعي در آن مورد تحليل و بررسي قرار مي‌گيرد. يافته پژوهش حاضر آن است كه مي‌توان با تحليل و موشكافي در ادله اوليه و ثانويه ولايت، وليّ عرفي را به صورت مقيد پذيرفت. پذيرش مشروعيت ولايت وليّ عرفي، آثار فراواني در زندگي فردي و اجتماعي خواهد داشت. علاوه بر آن مي‌تواند بخشي از مسئوليت‌هاي حكومت و دستگاه قضايي را كاهش دهد و مديريت امور، آسان‌تر و توسط خود مردم سامان پذيرد.