تحليل مباني نظري اسطوره‌نگاري‌ در تمدن‌هاي كهن بر مبناي رهيافت آگاهي اسطوره‌اي ارنست كاسيرر (مطالعه موردي: ميان‌رودان)

يكي از مواردي كه به زعم برخي مكاتب فلسفي به عنوان بازنمودِ آگاهي در مرحله اي از حيات انسان معرفي شده است، «اسطوره» مي باشد؛ بنا به نظر ارنست كاسيرر، ادراكات و جهان شكل يافته در اساطير، محتواها و ويژگي هايي دارد كه فهم و پذيرش آنها با معيارهاي دانشِ نظري و عقل محورِ امروز چندان آسان نيست؛ لذا، اين اصول را مي بايست در چارچوب دستگاه شناختي غير عقلاني اسطوره اي مورد بررسي قرار داد. بر اين اساس، پرسش اصلي اين پژوهش، اين گونه شكل مي يابد: چه ارتباطي ميان محتواها و ويژگي هاي اصلي آگاهي اسطوره اي از منظر كاسيرر، با نوع نمودِ تجسميِ اسطوره نگاري هاي اقوام كهن و به طور خاص با يكي از اين نمودها در تمدن ميان رودان، وجود دارد؟ و هدف از آن، گام برداشتن در مسير ارائه الگويي كارآمد به منظور خوانش، تحليل و تبيين مضموني و فرمي(تجسمي)، شكل هاي مختلف اسطوره نگاري در تمدن هاي كهن است. روش پژوهش توصيفي تحليلي بوده  و اطلاعات مورد نياز پژوهش به روش كتابخانه اي گردآوري شده است. روش تحليل اطلاعات كيفي مي باشد و نمونه مورد مطالعه لوحه اي با كاركرد تعويذ موسوم به «پزوزو» مربوط به دوره نو ـ بابلي(از تمدن ميان رودان) مي باشد. بر مبناي نتايج اين مقاله، مهم‌ترين تمايزات محتوا و ويژگي هاي آگاهي اسطوره اي در مقايسه با شناخت و آگاهي عقلاني، در قالب هاي تفكيك و وحدت پديده ها و امور، كيفي گرايي پديده ها، مفهوم عليّت، واسطه هاي ادراكي(فضا، زمان، عدد) و تجسم بخشي پديده ها و امور، مورد شناسايي قرار گرفت. هم‌چنين، در مطالعه نمونه اي از آثار اسطوره نگاري مربوط به تمدن ميان رودان، ويژگي هايي هم‌چون تفكيك فضايي در آگاهي اسطوره اي، ماهيت كيفي اعداد اسطوره اي، تجسم جوهري پديده ها و امور ذهني و انتزاعي و تجسم نمادپردازانه پديده ها مورد بررسي و تحليل قرار گرفت.