مدل‌يابي روابط آموزش مجازي و سرمايه فكري با ميانجيگري مديريت دانش در آموزش عالي

هدف پژوهش حاضر، مدل‌يابي روابط آموزش مجازي بر سرمايه فكري با ميانجيگري مديريت دانش در آموزش عالي است. روش پژوهش، توصيفي از نوع هم‎بستگي است. جامعه آماري، تعداد 567 نفر از كليه كاركنان دانشگاه اروميه هستند كه با استفاده از فرمول كوكران نمونه آماري اين پژوهش (229 نفر) به شيوه نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسش‌نامه‌هاي استانداردشده سامسون و سيكو (2011)، سرمايه فكري بونتيس (2002) و مديريت دانشنيومن و كنراد (2000) است. روايي ابزار از نظر متخصصان و پايايي مطابق آلفاي كرونباخ گزارش شده است. روش تجزيه و تحليل داده‌‌ها مدل‌يابي معادلات ساختاري است. بر اساس نتايج پژوهش، اثر مستقيم آموزش مجازي بر سرمايه فكري (0.80)، مثبت و معنادار است. اثر مستقيم آموزش مجازي بر مديريت دانش (0.50)، مثبت و معنادار و اثر مستقيم مديريت دانش بر سرمايه فكري (0.26) نيز مثبت و معنادار است. اثر غيرمستقيم آموزش مجازي بر سرمايه فكري در آموزش عالي با ميانجيگري مديريت دانش (0.13) مثبت و معنادار بوده و اثر كل آموزش مجازي بر سرمايه فكري (0.93) نيز مثبت و معنادار است.