بررسي پيامدهاي قداست هنر خوشنويسي در بين هنرهاي اسلامي با تكيه بر ديدگاه سنت‌گرايان(تيتوس بوركهارت و سيد حسين نصر)

هنر مقدس، هنري است كه با ساحت قدسي و متعالي دين، در ارتباطي تنگاتنگ است. هنر خوشنويسي به عنوان هنري مقدس در دين‌اسلام، از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. به اعتقاد اصحاب سنت‌گرا امر قدسي در هنرهاي اسلامي به واسطه ارتباط انسان با خداوند متعال، نمود پيدا مي‌كند كه اين پيدايش امر قدسي در هنر خوشنويسي اسلامي، خود به واسطه ساحت دروني و انديشه عرفاني و اسلامي هنرمند خوشنويس، تجلّي پيدا مي‌كند. شناخت اين امر مستلزم تأمل در چگونگي اثبات جايگاه اين هنر به عنوان هنري تجريدي قدسي است كه توانسته كلام خدا را در صورت و محتوي، متجلّي كند. سوال اين است: خوشنويسي اسلامي به عنوان هنري مقدس، چه پيامدها و نتايجي را در بين هنرهاي اسلامي در جهان‌اسلام به دنبال داشته است؟ اين پژوهش به شيوه توصيفي ـ‌تحليلي صورت گرفته و روش گردآوري داده‌ها اسنادي(كتابخانه‌اي) است. هدف اين پژوهش، ارزيابي و تحليل نظريات و ديدگاه‌هاي اين دو انديشمند سنت‌گرا تيتوس ‌بوركهارت و سيد‌حسين‌نصر در رابطه با قداست هنر خوشنويسي در جهان‌اسلام و تبيين نتايج و پيامدهايي است كه خوشنويسي اسلامي به عنوان هنري مقدس در بين هنرهاي اسلامي داشته است. يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه چون ذات هنر خوشنويسي اسلامي با كلام و وحي‌الهي مناسبت داشته، بنابراين رموز نمادين ذات قدسي حق در حروف خوشنويسي باعث پيشرفت خوشنويسي اسلامي و بوجود آمدن سبك‌هاي مختلف خوشنويسي بر ابنيه و در كتب مقدس شده و همچنين به دليل ادغام شدن با ديگر هنرهاي تزيني اسلامي، باعث رشد و توسعه آنها شده‌است. خوشنويسي اسلامي به دليل كتابت آيات الهي هم در كتاب قرآن كريم و هم بر پهنه كتيبه‌هاي مساجد، علاوه بر تجلّي ذات قدسي خدا، عامل مهمي در جهت تبليغ مذهب اسلام و همچنين انديشه‌هاي مذهبي حاكمان اسلامي بوده و درنتيجه مشروعيت حاكمان اسلامي را نيز در نظر مردم سبب مي‌شد.