اخلاق مراقبت زنانه و بازانديشي در مفهوم خودآئيني

The Feminine Ethics of Care and Reflection in the Concept of Autonomy

خودآئيني از مؤلفه هاي مهم دوران مدرن در قلمرو نظريه‌هاي سياسي و اخلاقي به شمار مي آيد كه دو ركن مهم آن يكي باور به استقلال رأي آدمي در مقام تشخيص حقيقت و ديگري توان پي جويي اهداف خويش در عرصة عمل است. اخلاق مراقبت، به‌ويژه آراي كارول گيليگان، با تأكيد بر هويت رابطه اي (نسبتي) كه به‌ويژه در زنان و شخصيت اخلاقي و مشي روانشناختي آن‌ها ظهور مي يابد، برداشت متعارف از خودآئيني مدرن را زير سؤال برده است. از نظر طرفداران اخلاق مراقبت، مكاتب اخلاقي موجود، از جمله اخلاق عدالت، با تأكيد بر اصول انتزاعي، جهان‌شمول و فرازمينه اي، كه گفتماني عمدتاً مردانه است، از توجه به الزامات نگاه مراقبتي نزد زنان غفلت كرده اند. در اين مقاله، ضمن بيان نقدهاي اخلاق مراقبت بر خودآئيني غالب در اخلاق مدرن، خوانش و فهم خاص اخلاق مراقبت از خودآئيني مورد توجه قرار گرفته و بر‌اساس تحليل مفهومي نشان داده مي شود كه چگونه اخلاق مراقبت، ضمن توجه به ديگري در قضاوت هاي اخلاقي، خودآئيني را نيز فرو نگذاشته و آن را در نوعي مراقبت متوازن بازسازي ميكند. يافته هاي مقالة حاضر حاكي از امكان خوانشي از اخلاق مراقبت است كه ضمن توجه به ديگري، از شكوفايي و تحقق فرد مراقبت كننده نيز غفلت نمي ورزد.

Autonomy is one of the most important components of modernism which have connection with humanism in the realm of political and moral theories. Two important pillars of the autonomy are believes on intellectual independence of the human subject and also having some ability to fulfill practical goals. However, the assumptions of autonomy have been criticized by different thoughts. One of the most important criticisms to the relation of autonomy especially in recent times is the ethics of care, particularly by referencing to Carol Gilligan's views. By emphasizing the tolerant, dynamic and relational identities that emerge especially in women and their moral and psychological personality, the ethics of care has criticized the conventional notion of modern autonomy specially ethics of justice because of its emphasis on abstract, universal and ultra-contextual bases as male discourse in its nature. Thus, addition to expressing criticisms of the ethics of care on autonomy, this study would analyze the special narrative of ethics of care on the autonomy.