مقايسۀ دو روش HELP و سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخيزداري در ارزيابي پايداري حوزۀ آبخيز (مطالعۀ موردي: حوزۀ بختگان استان فارس)

توسعۀ پايدار در صورتي تحقق مي‌يابد كه همپوشاني بين لايه‌هاي اكولوژيكي، اقتصادي و اجتماعي ايجاد گردد. هدف از اين پژوهش، مقايسۀ دو روش HLEP و سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخيزداري در ارزيابي پايداري حوزۀ آبخيز بختگان است. روش اول، حوزۀ آبخيز به 5 بوم‌سازگان تقسيم شد و براي هر بوم‌سازگان معيارها و شاخص‌هاي مختلفي، تعريف و تعيين و اندازه‌گيري ‌شد كه امتياز نهايي براي بوم‌سازگان مرتع و بيابان 45 شد كه آن را در طبقۀ متوسط قرار مي‌دهد و امتياز نهايي براي بخش مسائل اقتصادي و اجتماعي 32 شد كه آن را در طبقۀ متوسط قرار مي‌دهد و با استفاده از ماتريس برآورد امتيازات و جدول ارزشيابي حوزۀ آبخيز، وضعيت پايداري مشخص شد. با توجه به جمع كل امتيازات، حوزۀ آبخيز بختگان به‌لحاظ پايداري وضعيت ضعيفي دارد. روش دوم مدل HELP بود كه بر اساس چهار مقولۀ هيدرولوژي، محيط‌زيست، حيات آبخيزنشينان، سياست‌گذاري و سه پارامتر فشار، وضعيت و واكنش و تحت عنوان شاخص پايداري حوزه (WSI) به بررسي پايداري حوضه در سه سطح پايين، متوسط و بالا مي‌پردازد. نتايج نهايي نشان داد سطح پايداري حوضه با امتياز 0.61 متوسط رو به پايين در دورۀ مورد مطالعه ارزيابي شد كه توجه بيشتري را براي ارتقاي سطح پايداري منطقه طلب مي‌كند.