روابط عمان با ايران در دوره سلطان هيثم بن طارق

سياست خارجي هر كشوري ملهم از متغيرهاي داخلي و پيراموني است كه به شكل مستقيم و يا با واسطه بر آن اثرگذارند. ساخت سياسي كشورهاي پادشاهي حوزه خليج فارس به گونهاي است كه سياست خارجي را بسيار متاثر از جايگاه نهادي پادشاه نموده‌است. سلطان نشين عمان نمونه اعلايي از اين واقعيت سياسي است. سياست خارجي در اين كشور به شدت تحت تاثير سلاطين حاكم بر آن بوده است، انزواگرايي عمان در دوران سلطان سعيد‌بن‌تيمور و چرخش آن به سياست موازنه مثبت و تعامل شكوفاي دوران سلطان قابوس نمونه بارزي از نقش پرقدرت سلطان عمان بر سياست خارجي است. دهم ژانويه سال 2020 سلطان قابوس بعد از 50 سال سلطنت درگذشت. سلطان جديد عمان، هيثم بن طارق، درخصوص سياست خارجي و روابط با ايران سابقه چندان روشني ندارد. اين مقاله سعي دارد با روش آينده‌پژوهي و سناريونگاري با متد منطق شهودي، آينده‌هاي محتمل در سياست خارجي دوران پساقابوسي را بازنمايي كند. بر اساس عوامل اثرگذار و پيش‌ران‌هاي اثربخش در آينده سياست خارجي عمان، شامل تغيير حاكمان، نظرات شخص حاكم، پذيرش مردمي سياست‌هاي حاكم، شوراي همكاري، آمريكا و ايران، چهار سناريو همنوايي با شوراي همكاري خليج فارس، بازگشت به انزواگرايي، تداوم سياست خارجي و استقلال منطقه‌اي عمان از شوراي همكاري و چرخش حداكثري بسوي ايالات متحده، مورد بازآفريني قرار گرفت و بر اساس ميزان استحكام در نظم منطقي سناريوها و شدت وقوع عوامل اصلي در هر يك از سناريوها، سناريوي تداوم سياست خارجي عمان پس از سلطان قابوس بعنوان آينده محتمل برگزيده شد.