بررسي جلوه‌هاي اغتراب در رمان ليله المليار غاده السمان

اغتراب، يكي از عمده ترين مسائلي است كه از گذشته تاكنون در ادب عربي مطرح بوده است. در عصر حاضر به علّت تحوّلات اجتماعي، سياسي، فرهنگي و اقتصادي كه جوامع عربي شاهد آن هستند، اغتراب و مؤلّفه هاي مربوط به آن، شكل تازه اي به خود گرفته است. غاده السّمان‏ نويسنده و متفكّر سوري در زمان حياتش، شاهد استعمار و استبداد داخلي، در جوامع عربي بوده است؛ به همين دليل اغتراب و مظاهر آن همچون دوري از وطن، سرخوردگي، بيگانگي از خود، انزوا، دوري از اجتماع و...، در آثارش به خوبي نمود يافته است. بر اين اساس، جستار پيش رو درنظر دارد با استفاده از روش توصيفي تحليلي و با هدف نشان دادن انواع اغتراب و واكنش نسبت به آن ها، به واكاوي پديده اغتراب در رمان ليله المليار غاده السّمان‏، بپردازد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه اغتراب در شخصيّت‏ هاي اين رمان به صورت اجتماعي، دروني، زماني، مكاني و فرهنگي ظاهر شده است و واكنش هاي متفاوتي همچون تمرّد، سازگاري يا عزلت نسبت به آن شكل گرفته است ضمن اينكه نويسنده براي بيان اغتراب از اموري همچون تكرار عبارت، تك گويي فردي، بازگشت به گذشته و... بهره جسته است.