عنوان مقاله :
شيوه پايان بخشي منظومه غنايي «سوز و گداز » نوعي خبوشاني
پديد آورندگان :
تقي نژاد, زينب دانشگاه آزاد اسلامي مشهد - گروه زبان ادبيات فارسي , اشرف زاده , رضا دانشگاه آزاد اسلامي مشهد - گروه زبان ادبيات فارسي , فخر اسلام , بتول دانشگاه آزاد اسلامي نيشابور - گروه زبان ادبيات فارسي
كليدواژه :
ﺳﻮز و ﮔﺪاز , ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق , وﺻﺎل و ﻓﺮاق , ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺨﺸﯽ , شيوه پايان بخشي منظومه غنايي سوز و گداز , خبوشاني
چكيده فارسي :
عاﺷﻘﺎﻧﻪ ﺳﻮز و ﮔﺪاز ﯾﮑﯽ از داﺳﺘﺎن ﻫﺎي ﻣﻨﻈﻮم ادﺑﯿﺎت ﻓﺎرﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺎن ﻣﺎﺟﺮاي ﻋﺸﻘﯽ ﭘﺎك و ﻣﻘﺪس از ﻧﻮﻋﯽ ﺧﺒﻮﺷﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﺎر ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ . آن ﭼﻪ در اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮرد ، ﻧﻤﻮد واﻗﻌﯽ ﺳﺘﯽ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم »ﺳﺘﯽ« ﮐﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﺳﺎل در ﺑﯿﻦ ﻣﺮدم ﻫﻨﺪوﺳﺘﺎن رواج داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﻫﺪف اﺻﻠﯽ در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﯿﻮه اﻧﺘﺨﺎب ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺨﺸﯽ ﺷﺎﻋﺮ در اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ درﯾﺎﺑﯿﻢ ، اوﻻ ﺷﺎﻋﺮ ﭼﻪ ﻧﻮع ﺷﯿﻮه ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺨﺸﯽ وﺻﺎل ﯾﺎ ﻓﺮاق را در ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه اﺳﺖ و دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻋﻠﻞ و دﻻﯾﻞ اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﭼﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ؟ روش اﺟﺮاي ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ اي ، ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و ﺑﺎ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﮑﺘﻮب و ﻣﻘﺎﻻت ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ و ﺗﻼش ﺷﺪه اﺳﺖ در ﻃﻮل ﺗﺤﻘﯿﻖ، ﺑﻪ ﺑﯿﺎن ﻣﻘﺪﻣﻪ، ذﮐﺮ ﺷﺮح ﺣﺎل ﺳﺮاﯾﻨﺪه ي داﺳﺘﺎن، ﺧﻼﺻﻪ اي از داﺳﺘﺎن، ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎي اﺻﻠﯽ و ﻓﺮﻋﯽ اﯾﻦ اﺛﺮ ﺑﭙﺮدازﯾﻢ. ﺷﯿﻮه ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺨﺸﯽ اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻪ وﺿﻮح ﻓﺮاق اﺳﺖ. اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺮاي اﯾﻦ داﺳﺘﺎن رﯾﺸﻪ در آﯾﯿﻦ و اﻋﺘﻘﺎدات ﻣﺮدم »ﺷﺒﻪ ﻗﺎره« دارد. در اداﻣﻪ ﺗﻘﺪﯾﺮﺑﺎوري و ﻧﻘﺶ آن در اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي اﯾﻦ ﺷﯿﻮه ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺨﺸﯽ و ﻧﯿﺰ ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺗﺒﯿﯿﻦ دﻻﯾﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺳﻨﺖ ﺳﺘﯽ، ﺑﻦ ﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﮑﺮي ﻧﻈﯿﺮ ﻣﺮگ ﻋﺸﺎق در ﭘﺎﯾﺎن داﺳﺘﺎن، آزادي دﺧﺘﺮان دراﻧﺘﺨﺎب ﻫﻤﺴﺮ، ﺗﻔﺎوت ﻓﻀﺎ و ﺷﯿﻮه ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺨﺸﯽ داﺳﺘﺎن ﻫﺎي ﻫﻨﺪي ﺑﺎ داﺳﺘﺎن ﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ و ﻣﻮارد دﯾﮕﺮ ﺑﺎﻋﺚ اﻧﺘﺨﺎب اﯾﻦ ﺷﯿﻮه ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺨﺸﯽ )وﺻﺎل ﯾﺎ ﻓﺮاق( ﺑﺮاي اﺛﺮ ﮔﺮدﯾﺪه اﺳﺖ.
چكيده لاتين :
No abstract
عنوان نشريه :
فصلنامه تخصصي زبان و ادبيات فارسي
