پيش بيني اثر تغيير اقليم بر مطلوبيت زيستگاه گونه گوسفند وحشي (Ovis orientalis) در استان مركزي با استفاده از مدل سازي اجماعي

پيش بيني اثر تغيير اقليم بر مطلوبيت زيستگاه حيات وحش براي حفاظت و مديريت آنها ضروري است. اين مطالعه با هدف پيش بيني اثر تغيير اقليم بر مطلوبيت زيستگاه گونه گوسفند وحشي، به عنوان يكي از گونه هاي بومي ايران، با استفاده از مدل سازي اجماعي در استان مركزي انجام شد. پنج روش مدل سازي مطلوبيت زيستگاه در چارچوب روش اجماعي و با استفاده از بسته biomod2 در نرم افزار R انجام شد. نتايج مطالعه نشان داد كه همه مدل هاي مورد استفاده در اين مطالعه مقادير AUC بالاتر از 0.9 و عملكرد عالي دارا بودند. ميانگين دماي سالانه و ميانگين مجموع بارندگي سالانه در حدود ۱۴/۱۱۳ تغييرات مطلوبيت زيستگاه گوسفند وحشي را توجيه نمودند، و بيشترين سهم را در تعيين مطلوبيت زيستگاه گونه داشتند. بر اساس نتايح حاصل از اجماع مدل ها، ۵۵/۴۱ درصد معادل ۲/۱۲۱۱۳۱۶ هكتار از مساحت استان مركزي براي گونه گوسفند وحشي مطلوبيت زيستگاهي دارد. تغييرات مطلوبيت زيستگاه گونه در سال 2050 تحت سناريو هاي اقليمي RCP2.6 و RCP8.5  نشان داد كه وسعت زيستگاه مطلوب گونه به ترتيب ۳/۵۰ و ۴/۷۳ درصد كاهش مي يابد. بيش تر كاهش زيستگاه در مناطق حفاظت شده مربوط به مناطق ورسان، بازرجان، موته، جاسب و هفتادقله و كم ترين كاهش زيستگاه مربوط به مناطق رازقان و چال خاتون است. همچنين در برخي قسمت ها شاهد بروز زيستگاه مطلوب و حضور گونه به ترتيب 1/۴ و 1/۱۲ درصد خواهيم بود. از نتايج اين مطالعه مي توان در برنامه ريزي هاي حفاظتي گوسفند وحشي و مديريت مناطق حفاظت شده استفاده نمود.