بررسي تاثير نبولايزر هپارين در پيشگيري از آسيب هاي ريوي ناشي ازتهويه مكانيكي

Effect of Nebulized Heparin in Prevention of Ventilator-Induced Lung Injury

مقدمه: بيماراني كه بيشتر از 48 ساعت تحت تهويه مكانيكي قرار مي گيرند در معرض آسيب هاي ريوي ناشي از تهويه مكانيكي قرار دارند. معتقدند كه ميزان بسيار بالايي از آسيبهاي ناشي از تهويه مكانيكي زمينه التهابي دارد.اثرات ضد التهابي هپارين در مطالعات متعدد انساني و حيواني نشان داده شده است.هدف از انجام اين مطالعه بررسي اثرات نبولايزر هپارين در پيشگيري از آسيب هاي ريوي ناشي از تهويه مكانيكي مي باشد. روش كار: 60 بيمار بالغ كه بيشتر از 48 ساعت نياز به تهويه مكانيكي داشتند، در اين مطالعه ي آينده نگر غير تصادفي كنترل شده وارد شدند.بيماران به مدت 5 روز نبولايزر هپارين با دوز 10000 واحد هر 6ساعت ، دريافت كردند.گروه كنترل ، طبق روش درماني روتين مركز، نبولايزر بودزونايد دريافت كردند.درطول اين مطالعه تغييرات فشار اكسيژن به درصد اكسيژن(PaO2/FiO2) و شاخصrapid shallow breathing(RSBI) به عنوان هدف اوليه مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج: ميانگين روزانه PaO2/FiO2 از نظر آماري تفاوت قبل توجهي بين دو گروه نداشت(11/6±187 و 11/6±171 ،0/35 =P) .همچنين شاخص RSBI نيز تفاوت خاصي بين دو گروه نداشت(0/58 =P). تجويز هپارين، باعث افزايش تعداد روز هاي بدون تهويه مكانيكي بين بيماران زنده شد اما از لحاظ آماري معني دار نبود(10/6±7/7 و 8± 5/1 ، 95 درصد فاصله اطمينان – 7/5-2/2 ، 0/28 =P). موفقيت در جدا كردن بيمار از دستگاه تهويه مكانيكي در گروه نبولايزر هپارين بالاتر بود( 42/0 P=).هيچ گونه عارضه جانبي جدي از نبولايزر هپارين مشاهده نشد. بحث: نتايج اين مطالعه نشان مي دهد كه تاثيرات كلي و مثبت نبولايزر هپارين حداقل قابل مقايسه با يك كورتيكوستروئيد قوي مثل بودزونايد است.هپارين مي تواند به عنوان يك داروي موثر و ايمن براي پيشگيري ازآسيب هاي ريوي ناشي از تهويه مكانيكي مورد توجه قرار گيرد.

Background: Patients who were been under mechanical ventilation for more than 48 hours are susceptible to ventilator-induced lung injury (VILI). Lung inflammation and pulmonary activation of coagulation are induced by mechanical stress. Clinical and preclinical studies show that heparin possesses antiinflammatory properties. Therefore, we assessed the effects of nebulized heparin in VILI. Materials and Methods: Sixty critically ill adult patients who require mechanical ventilation for more than 48 hours were included in this prospective, nonrandomized controlled study. Patients received nebulized heparin (10000 U every 6 hours) for 5 days. The matched control group received nebulized budesonide as routine practice in our center. This study assessed changes in partial pressure of oxygen to inspired fraction of oxygen ratio (PaO2/FiO2) and rapid shallow breathing index (RSBI) during the study period as primary endpoints. Results: The average daily PaO2/FiO2 ratio was not statistically significant between both groups (187±11.6 versus 171±11.6, P: 0.35). The RSBI also didn’t differ between groups (P: 0.58). Heparin administration was associated with a higher number of ventilator-free days among survivors but not significantly (7.7±10.6 versus 5.1±8, 95% CI -2.2 to 7.5, P: 0.28). Successful weaning from mechanical ventilation was higher in the heparin group (P: 0.42). We didn’t observe any serious or increased adverse effects from nebulized heparin. Conclusion: The results of this study show that the overall effectiveness of nebulized heparin is at least as comparable with a potent corticosteroid (budesonide). Heparin could be a safe and effective modality for patients who at risk of VILI.