شماره ركورد :
1198591
عنوان مقاله :
بررسي و مقايسه دوز اكسي توسين تجويز شده در سزارين الكتيو بر اساس الگوريتم Rule of Threes با پروتكل استاندارد مرجع ويليامز
عنوان به زبان ديگر :
Evaluation and Comparison of Administrated Oxytocin Dose based on “Rule of Threes” Algorithm with Williams Guideline in the Elective Cesarean Delivery
پديد آورندگان :
معماري، الهام دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - مركز تحقيقات بيهوشي، تهران، ايران , ابطحي، داريوش دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - مركز تحقيقات بيهوشي، تهران، ايران , قرباني، يوسف دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - مركز تحقيقات بيهوشي، تهران، ايران , صيادي، شهرام دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - مركز تحقيقات بيهوشي، تهران، ايران
تعداد صفحه :
12
از صفحه :
37
از صفحه (ادامه) :
0
تا صفحه :
48
تا صفحه(ادامه) :
0
كليدواژه :
اكسي توسين , تغييرات هموديناميك , سزارين , گايدلاين ويليامز , گايدلاين Rule , تونيسيته رحمي
چكيده فارسي :
مقدمه: تجويز داروهاي يوتروتونيك در طي عمل سزارين بسيار متغير است. هدف از اين مطالعه، بررسي و مقايسه دوز اكسي توسين تجويزي بر اساس الگوريتم با پروتوكل ويليامز و همچنين عوارض جانبي در هر گروه از زنان كم خطر از جهت آتوني رحمي بعد از زايمان ميباشد. مواد و روش ها: مطالعه به صورت آينده نگر و سه سوكور در 110بيمار كه طبق تقسيم بندي انجمن متخصصين بيهوشي آمريكا (ASA) در دو گروه I,II تقسيم شده و تحت عمل جراحي سزارين قرار گرفتند، انجام شد. بر اساس روش دريافت اكسي توسين، بيماران به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند: گروه يك اكسي توسين را به روش Rule of Threes دريافت كردند و گروه دو بر اساس پروتوكل ويليامز اين دارو را دريافت نمودند. مصرف اكسي توسين و پارامترهاي هموديناميك در هر دو گروه ثبت و مقايسه شد. يافته ها: ميانگين دوز مصرفي اكسي توسين در گروه اول 0/94± 3/32 (IU)بود در حاليكه ميانگين دوز اكسي توسين مصرفي در گروه دوم 0/0± 6(IU) بود كه با روش آماري تي تست مستقل، اختلاف معني داري را بين دو گروه از نظر دوز مصرفي اكسي توسين نشان داد (P<0.001). ميانگين دوز مصرفي مترژن در گروه اول 0/003 ± 0/02 (mg) بود. در حاليكه ميانگين دوز مترژن مصرفي در گروه دوم0/02 ± 0/2 (mg) بود كه با روش آماري تي تست مستقل اختلاف معني داري را از نظر مصرف مترژن نشان داد (P<0.001). از تعداد 55 بيمار در گروه يك به ترتيب در زمان هاي 3، 6، 9، 12 و 15 دقيقه تعداد 6، 1، 1، 0 و 0 بيمار تونيسيسته مناسب نداشتند در حاليكه در گروه دوم از همين تعداد بيمار در زمان هاي 3، 6 و 9 دقيقه هيچكدام از 55 بيمار تونيسيته مناسب نداشتند و در زمان هاي 12 و 15 دقيقه تعداد بيماران بدون تونيسيته مناسب رحمي 2 بيمار بود. هيچگونه اختلاف معني داري در هموديناميك مادري، اثرات جانبي و خون از دست رفته بين دو گروه ديده نشد. نتيجه گيري:در هر دو روش هيچ گونه تغييرات غير طبيعي در هموديناميك و نيز عوارض ديگر كه مرتبط با دوز بالاي اكسي توسين است، مشاهده نشد. اين نتيجه نشانگر اين نكته اساسي و مهم است كه در اين دو روش انجام شده دوز كلي اكسي توسين به ميزاني كه عوارض سوء ايجاد كند، نمي رسد. مزيت هاي روش Rule of Threes اين است كه اثربخشي بالاتري داشته و در زمان كوتاه تري به تونسيته رحمي مناسب مي توان رسيد و به خط دوم درماني، نياز نشد. در دوره پيگيري يك روزه عوارضي همچون آتوني و خونريزي غير طبيعي نيز مشاهده نشد.
چكيده لاتين :
Introduction: The administration of uterotonic agents during cesarean delivery is highly variable. The aim of this study was to investigate the comparison efficacy of “Rule of Threes” algorithm with William’s guideline in uterine tone evaluations as well as side effects of each approach in the low risk women of elective cesarean delivery (ECD). Materials and methods: This prospective and triple-blind study was conducted in 110 American Society of Anesthesiologists (ASA) physical status I–II patients with low risk of ECD. Based on administration of oxytocin the patients were randomly divided into two groups: group 1 was received oxytocin using Rule of Threes approach; group 2 was received oxytocin using William’s guideline. In both groups total oxytocin consumption and hemodynamics changes were recorded and compared. Results: The mean dose of oxytocin was 3.32±0.94 (IU)in Rule of Threes versus 6.00±0.00 (IU) for William’s group, which showed a significant difference between the two groups by independent t-test (P<0.001). The mean total consumption of methylergonovine was 0.003±0.02 (mg) for Rule of Threes group versus0.2±0.02 (mg) for William’ s group which showed a significant difference between the two groups by independent t-test(P<0.001). Out of 55 patients at 3, 6, 9, 12, and 15 min 89, 98, 98, 100 and 100 percent patients had adequate uterine tonicity in group Rule of Three , while all of the 55 patients in William’s group had no adequate uterine tonicity at 3, 6, and 9 min as well as 96 percent of patients had adequate uterine tonicity at 12 and 15 min. No differences were observed in either groups respected to maternal hemodynamics, side effects, or blood loss. Conclusion: In both methods, no abnormal changes in hemodynamics were observed, as well as other complications associated with high doses of oxytocin. The advantages of the Rule of Threes method were high efficacy and shorter time in achieving adequate uterine tonicity, and no second-line treatment was required. Complications such as atony and abnormal bleeding were not observed during the one-day followup.
سال انتشار :
1399
عنوان نشريه :
مجله انجمن آنستزيولوژي و مراقبت هاي ويژه ايران
فايل PDF :
8279050
لينک به اين مدرک :
بازگشت