عنوان مقاله :
ناكارآمدي مفهوم تطابقي صدق در فلسفه‌ي علم پوپر
عنوان به زبان ديگر :
Inefficiency of the Correspondence Theory of Truth in Popper’s Philosophy of Science
پديد آورندگان :
اله وردي، تورج پژوهشگاه نيرو - وزارت نيرو، تهران، ايران
كليدواژه :
پوپر , صدق , نظريه‌ي تطابقي , صدق مطلق , صدق عيني , ساختار واقعيت
چكيده فارسي :
كارل پوپر در نسخه‌ي آلماني منطق اكتشاف علمي اشاره مي‌كند كه در منطق علم به نوعي كه وي آن‌را مطرح كرده‌است، كاملا ممكن خواهد بود كه مفاهيم صدق و كذب به كار گرفته نشوند. اما ديدگاه وي در مورد صدق پس از آشنايي با نظريه‌ي سمانتيكي صدق تارسكي در 1935 به صورتي بنيادي تغيير كرد به گونه‌اي كه گويي نظريه‌ي صدق تارسكي، و تفسير خاصي كه از آن ارائه مي‌كرد، در توافق كامل با ديدگاه‌هاي او در حوزه‌هاي مختلف فلسفه است. اگر چه تفسير خاص پوپر از نظريه‌ي صدق تارسكي توسط فيلسوفان ديگر به چالش كشيده شده و مورد نقدهاي بسياري قرار گرفته‌است اما بيشتر اين نقدها، در پي نشان دادن ناسازگاري تفسير خاص پوپر با نظريه‌ي سمانتيكي صدق تارسكي بودهاند. در اين مقاله نشان داده مي‌شود كه حتي به فرض درستي برداشت وي از نظريه‌ي صدق تارسكي، مفهوم تطابقي، عيني و مطلقِ صدق چنان كه مد نظر پوپر بود با توجه به ايده‌ي متافيزيكي وي در مورد ساختار واقعيت (واقعيت با بي‌نهايت يا تعداد نامعيني لايه)، كارآيي خود را از دست خواهد داد يا در بهترين حالت، كارآيي‌اي حداقلي خواهد داشت و بر خلاف رأي پوپر، نقشي محوري در فلسفه‌ي علم وي بر عهده نخواهد داشت.
چكيده لاتين :
In Logik der Forschung, Popper points out that in the logic of science as he has outlined, it would be possible to avoid using the concepts of ‘true’ and ‘false’. But Popper’s point of view on truth changed fundamentally after he became acquainted with Tarski’s semantic theory of truth, and after that he never doubted to introduce science “as the search for truth”. Although, Popper’s specific reading of Tarski’s semantic theory of truth has been criticized by some philosophers, but most of these criticisms are intended to show that Popper’s version of truth can’t be concluded from the genuine Tarski’s theory. In this paper, I will argue that even if we ignore the mentioned criticisms, yet we can show that the correspondence, objective and absolute concept of truth, considering his metaphysical idea about reality (i.e. reality has infinitely or indefinitely many layers), would be inefficient in his philosophy of science, or at best, it’s efficiency will be minimum. So, if the following arguments are successful, the concept of truth will not be able to play an important role in Popper’s philosophy of science.
عنوان نشريه :
فلسفه تحليلي
