شكل زيستي، كروتيپ و تنوع گونه‌اي در رويشگاه گونه جاشير (.Prangos uloptera> DC>) در ميانرودان- خلخال

فاقد عنوان لاتين

اين پژوهش با هدف بررسي تركيب، خصوصيات و تنوع گونه ­اي در رويشگاه گونه Prangos uloptera DC. در شهرستان خلخال انجام شد. در هر يك از مناطق حضور گونه و شاهد واحدهاي همگن جهت نمونه ­برداري در 3 سايت مشخص شدند، سپس نمونه ­هاي گياهي مشاهده ‌شده در منطقه طي فصل رويشي جمع ­آوري و بر اساس روش ­هاي متداول تاكسونومي گياهي با استفاده از منابع فلور مختلف و ساير منابع شناسايي، تيره، جنس و گونه هر يك از آنها تعيين گرديد. ميزان تنوع، غنا، يكنواختي و غالبيت در مناطق حضور گونه و شاهد با استفاده از شاخص­ ها محاسبه شد. اختلاف آماري شاخص ­هاي مورد بررسي با استفاده از آزمونt در نرم­افزار SPSS آزمون گرديد. نتايج نشان داد كه بزرگترين خانواده­ ها از لحاظ تعداد گونه تيره­ هاي نعناعيان (Lamiaceae) با 14 گونه (18/19 درصد)، گندميان (Poaceae) با 13 گونه (81/17 درصد)، بقولات (Fabaceae) و كاسني (Asteraceae) هر كدام با 10 گونه (70/13 درصد) و چتريان (Apiaceae) با 6 گونه (85/6 درصد) بيشترين گونه­ ها را دارند. در رويشگاه حضور گونه، 61 گونه متعلق به 15 تيره و 48 جنس و در رويشگاه شاهد 50 گونه متعلق به 34 جنس و 13 تيره جمع­ آوري و شناسايي گرديد. اشكال زيستي گياهان منطقه شامل 32/26 درصد همي­ كريپتوفيت­ ها، 82/13 درصد تروفيت­ها، 61/4 درصد كامفيت­ ها، 63/2 درصد ژئوفيت ­ها و 66/0 درصد فانروفيت­ ها مي­ باشد. از نظر عناصر رويشي منطقه 12/67 درصد عنصر ايراني- توراني (49 گونه)، 33/12 درصد ايراني- توراني، اروپا- سيبري و مديترانه­ اي (9 گونه)، 59/9 درصد ايراني- توراني و اروپا- سيبري (7 گونه) و 48/5 درصد ايراني- توراني و مديترانه ­اي (5 گونه) و 48/5 درصد باقي­مانده مربوط به ساير عناصر است. نتايج مقايسه شاخص ­ها نشان داد كه بين شاخص ­هاي يكنواختي در منطقه حضور و عدم­حضور گونه در سطح احتمال 95 درصد اختلاف معني­ داري وجود ندارد، ولي مقايسه شاخص ­هاي تنوع، غالبيت و غنا در دو منطقه اختلاف معني­ داري دارند.

فاقد چكيده لاتين