ارايه روشي براي AHP فازي با اعمال اصل گسترش زاده

فرايند تحليل سلسله مراتبي يكي از جامع ترين  سيستم  هاي طراحي شده براي تصميم گيري با معيارهاي چندگانه است زيرا اين تكنيك امكان فرموله كردن مساله را به صورت سلسله مراتبي فراهم ميكند و همچنين امكان در نظر گرفتن معيار هاي  مختلف كمي  و كيفي را در مساله  دارد اين  فرايندگزينه هاي  مختلف را در تصميم گيري  دخالت  داده و امكان تحليل  حساسيت روي معيار ها و زيرمعيار ها را دارد. علاوه بر اين بر مبناي مقايسه زوجي بنا نهاده شده كه قضاوت و محاسبات را تسهيل مي نمايد.  اين مدل با شناسايي و اولويت بندي عناصر تصميم گيري شروع مي شود. اين عناصر شامل اهداف، معيارها و گزينه هاي احتمالي ، فرآيند شناسايي اين عناصر و ارتباط بين آنها در نهايت منجر به ايجاد يك ساختار سلسله مراتبي مي شود. اما در بسياري از موارد برخي و يا تمام داده هاي مساله تصميم گيري فازي مي باشند پس لازم است در چنين مسايل  عدم قطعيت را در مدل تصميم گيري لحاظ كرد.  اين مقاله مي كوشد كه نگاهي تازه به مقوله تحليل سلسله مراتبي فازي داشته باشد اين نگاه متاثر از ايرادهاي وارد در روشهاي فازي و روشهاي تصميم گيري گروهي  نظير دلفي است.