تببين بزه‌ديدگي كودكان در داستان «مدير مدرسه» از منظر آموزه‌هاي بزه‌ديده‌شناسانه

جلال آل احمد نويسنده‌اي آشنا و تاثيرگذار در ادبيات معاصر ايران، به ويژه داستان‌هاي كوتاه بوده و در سفرنامه‌نويسي و تك‌نگاري، هم‌چون حوزه پژوهش و ترجمه مهارت خود را نشان داده است. او در داستان‌هايش به ويژه «مدير مدرسه»، كوشيده است واقعيت‌هاي زندگي اجتماعي را با نگاه انتقادي ارائه كند و در اين راه واقعيت و بيان آن را فداي تصويرسازي هنري نكند. سوال اصلي تحقيق پيش‌رو آن است كه آيا جلال آل احمد با توجه به نگاه ويژه‌اش به نظام آموزشي و دوران كودكي، به بزه‌ديدگي و علت‌هاي آن در داستان مدير مدرسه توجه نموده است؟ با نگاه به داستان «مدير مدرسه» با روش تحليل محتوا مشخص مي‌گردد، اوضاع اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي بيشتر خانواده‌ها ضعيف بوده و اين موضوع موجب توجه كمتر آنان به كودكان شده است. جلال تأثير اين موضوع را بر بزه‌ديده شدن كودكان بارز دانسته است. او در اين داستان از ميان انواع بزه‌ديدگي بيشتر به بزه‌ديدگي جسمي اشاره نموده، ولي با اين حال توضيح‌هاي كامل‌تري در خصوص بزه‌ديدگي جنسي داده است. نگاه علت‌شناسانه او موجب گرديده به توان از لحاظ بزه‌ديده‌شناسي نظري داستان مدير مدرسه را مورد بررسي قرار داد.