ارزيابي خودهمبستگي فضايي بارش ايران

به منظور دست‌يابي به تغييرات فصلي بارش از روش‌هاي نوين آمار فضايي مانند خودهمبستگي فضايي موران جهاني، تابع K رايپلي، شاخص انسلين محلي موران، و لكه‌هاي داغ با استفاده از قابليت هاي نرم‌افزارهاي و بهره گرفته شد. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد كه تغييرات بارش در ايران داراي الگوي خوشه‌اي بالا مي‌باشد. در اين بين بر اساس شاخص محلي موران و لكه‌هاي داغ، بارش در كرانه‌هاي ساحلي درياي خزر و بخش‌هاي غرب و جنوب‌غرب كشور (عمدتاً زاگرس) داراي خودهمبستگي فضايي مثبت و بخش‌هايي از نواحي مركزي و همچنين بخش‌هايي از جنوب شرق كشور و نواحي مركزي داراي خودهمبستگي فضايي منفي بوده است. در ساير مناطق كشور (كمتر از يك چهارم مساحت كل كشور) بارش هيچ‌گونه الگوي معناداري يا خودهمبستگي فضايي نداشته است. بروندادهاي آماره‌هاي مورد مطالعه بيانگر اين امر بوده است الگوهاي پربارش در مناطق جنوبي در حال عقب نشيني بوده و تنها به كانون‌هاي عمده در زاگرس و كرانه‌هاي درياي خزر در حال محدود شدن مي‌باشد.