تاثير تغذيه اي جلبك پادينا (Padina astraulis) بر بافت كبد و آبشش كپورمعمولي (Cyprinus carpio) در مواجهه با نانو اكسيد روي

تحقيق حاضر به منظور بررسي تاثير پيش تيمار جلبك پادينا (Padina astraulis) بر بافت آبشش و كبد ماهي كپور معمولي (Cyprinus carpio) در مواجهه با نانو ذرات اكسيد روي انجام گرفت. از اين رو ابتدا تعداد 250 قطعه ماهي كپور معمولي با محدوده وزني حدود 2/4±20 گرم در 4 تيمار و هر تيمار با 3 تكرار شامل غذاي فاقد جلبك (تيمار 1، شاهد)، غذاي حاوي درصدهاي مختلف جلبك در جيره شامل 0/5 درصد جلبك (تيمار 2)، غذاي حاوي 1 درصد جلبك (تيمار 3) و غذاي حاوي 2 درصد جلبك (تيمار 4) توزيع و به مدت 42 روز به ميزان 3 درصد وزن بدن مورد تغذيه قرار گرفتند، سپس بچه ماهيان در مجاورت 50 درصد غلظت كشنده نانو ذرات اكسيد روي به مدت 14 روز قرار گرفتند. نتايج تغييرات بافت آبشش در تيمارهايي كه تنها تحت تاثير نانو روي بودند شامل هايپرپلازي راسي، هايپرپلازي پايه‌اي، كوتاه شدن تيغه‌هاي آبششي برآمدگي اپي‌تليال، خميدگي سلول‌هاي تيغه ثانويه، چسبندگي لاملايي به صورت شديد بود، كه ميزان اين تغييرات و آثار هيستوپاتولوژيك آبشش در تيمارهاي تركيبي نانو روي و جلبك با افزايش ميزان غلظت جلبك پادينا به طرز چشم گيري كاهش يافت. همچنين تيمار نانو روي منجر به بروز آسيب‌هاي بافتي از جمله آتروفي، تورم صفراوي، آماس سينوزوئيد، خونريزي هموراژي، آب آوردگي، تغيير شكل ابري در كبد كپور ماهيان گرديد، گرچه اين عوارض (كبدي) در تيمارهاي تركيب نانوروي و جلبك نيز مشاهده شد، اما شدت آسيب‌ها با افزايش غلظت جلبك پادينا كاهش يافت. از اين رو با توجه به نتايج فوق چنين مي توان استنباط كرد كه جلبك پادينا مي تواند نقش موثري در كاهش عوارض بافتي (كبد و آبشش) ناشي از مواجهه با نانو ذرات روي داشته باشد.