تأثير آموزش رواني گروهي بر ميزان اضطراب مراقبين اصلي بيماران دوقطبي

مقدمه :اعضاي خانواده بيماران رواني اغلب احساس ناتواني و تجربه ديسترس، اضطراب، افسردگي و مشكلات اقتصادي دارند.هدف اين مطالعه تعيين تأثير مداخلات آموزشي گروهي بر ميزان اضطراب مراقبين اصلي بيماران مبتلابه اختلال دوقطبي نوع يك در اولين بار بستري مي‌باشد. روش كار: پژوهش حاضر يك كار آزمايي باليني با گروه شاهد و به روش نمونه‌گيري آسان (در دسترس) انتخاب و به شكل تصادفي در دو گروه برابر آزمايشي (32 نفر) و شاهد (32 نفر) جاي‌گيري شد. محقق براي گردآوري داده‌ها دو پرسشنامه‌ي داده‌هاي دموگرافيك و پرسشنامه‌ي اضطراب بك در 2 مرحله كه شامل پيش از انجام مداخله و پس از انجام مداخله استفاده شد و از هر دو گروه، تقاضا شد، در جلسه‌اي حضور يابند و به‌صورت گروهي پس‌آزمون (پرسشنامه اضطراب بك) را تكميل كنند.جلسه آموزشي، حمايتي براي گروه‌هاي آزمون با حضور مراقب اصلي، هفته‌اي دو جلسه و هر جلسه به مدت 90 دقيقه برگزار گرديد. در طي هشت جلسه مداخلات رواني آموزشي گروهي را دريافت كردند و گروه كنترل پس از پيش‌آزمون در اين مدت هيچ‌گونه مداخله‌اي دريافت نكردند. براي آناليز داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 20 و نيز مقدار p-value 0.05 استفاده شد. يافته ها:ميانگين ميزان اضطراب در گروه آزمايش در پيش آزمون 37.44 با انحراف معيار 11.76 و در گروه گواه 29.53 با انحراف معيار 8.89 بود. ميانگين ميزان اضطراب در گروه آزمايش در پس آزمون 12.22 با انحراف معيار 7.84 و در گروه گواه 28.41 با انحراف معيار 9.10 بود. ميانگين ميزان اضطراب در گروه آزمايش در پيگيري 6.69 با انحراف معيار 4.81 و در گروه گواه 27.31 با انحراف معيار 9.44 بود. نتيجه گيري: مداخله آموزش رواني گروهي طراحي‌شده‌اي كه در اين پژوهش مورداستفاده قرارگرفته توانسته است تغييرات مطلوبي در آگاهي مراقبين در رابطه با مراقبت از بيماران مبتلابه اختلال دوقطبي نوع I ايجاد نمايد.