بررسي اثربخشي زوج درماني با رويكرد طرحواره درماني بر سرخوردگي و تعهد زناشويي در زوجين

مقدمه: افزايش سطح سرخوردگي زناشويي و كاهش تعهد زناشويي در زوجين به تدريج منجر به درگير شدن زوجين در يك رابطه پر تنش و ناكام كننده و در نهايت منجر به سستي پيوند زناشويي مي شود. بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي تعيين اثربخشي زوج درماني با رويكرد طرحواره درماني بر كاهش سرخوردگي زناشويي و بهبود تعهد زناشويي در زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهرستان مهاباد انجام شد. روش كار: پژوهش در چارچوب يك طرح نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس آزمون و آزمون پيگيري با گروه كنترل اجرا شد. جامعه پژوهش شامل تمامي زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره در نيمه دوم سال 1398 بودند؛ به اين منظور 30 زوج كه داراي مشكلات و تعارضات زناشويي بودند به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و بصورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15زوج) وگروه كنترل (15زوج) جايگزين شدند. جمع آوري داده ها به وسيله مقياس سرخوردگي زناشويي و پرسشنامه تعهد زناشويي بودند. كه بصورت پيش آزمون و پس آزمون و پيگيري دو ماهه اجرا شد. زوج هاي گروه آزمايش در 10 جلسه 2 ساعته هفتگي شركت كردند؛ اما گروه كنترل اين آموزش ها را دريافت نكردند. داده ها با روش تحليل كواريانس چند متغيره تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد كه در مرحله پيش آزمون بين گروه هاي آزمايش و كنترل از نظر سرخوردگي زناشويي و تعهد زناشويي تفاوت معني داري وجود ندارد (0.05 P)، اما در مرحله پس آزمون بين آن ها از نظر هر دو متغير سرخوردگي زناشويي و تعهد زناشويي تفاوت معني داري وجود داشت (0.05 P) به عبارت ديگر زوج درماني به روش طرحواره درماني باعث كاهش سرخوردگي زناشويي (76.252=F) و افزايش تعهد زناشويي (106.096=F) و ابعاد آن ها در زوجين شد. اين بهبود در مرحله پيگيري نيز حفظ شده بود (سرخوردگي زناشويي (56.655=F) و تعهد زناشويي (104.999=F) ). نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش داراي تلويحات كاربردي جهت استفاده از برنامه هاي مداخلات درماني دارد كه در آن از رويكرد طرحواره درماني جهت كاهش مشكلات زناشويي ناشي از سرخوردگي زناشويي استفاده شد. همچنين بر اساس يافته هاي اين پژوهش، مي توان جهت بهبود تعهد زناشويي از برنامه هاي آموزشي زوج درماني مبتني بر طرحواره درماني استفاده كرد.