تأثير شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر خودآگاهي هيجاني و باورهاي فراشناختي نوجوانان داراي اختلال اضطراب فراگير

مقدمه: مبتلايان به اختلال اضطراب فراگير چنان درگير نگراني‌هاي احتمالي مربوط به آينده هستند كه به سختي مي‌توانند در زمان حال زندگي كرده و اتفاقات خوشايندي را كه در حال رخ دادن است را تجربه نمايند. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر خودآگاهي هيجاني و باورهاي فراشناختي نوجوانان داراي اختلال اضطراب فراگير انجام گرفت. روش‌كار: روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي و طرح آن پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را كليه نوجوانان داراي تشخيص اختلال اضطراب فراگير سطح شهر تهران در سال 1397 1398 تشكيل داده و نمونه مورد مطالعه نيز تعداد 30 از اين افراد بودند كه به شيوه هدفمند انتخاب و در دو 15 نفره گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. افراد گروه آزمايش شناخت‌درماني مبتني بر ذهن آگاهي را طي 8 جلسه، هفته‌اي يك جلسه 120 دقيقه‌اي دريافت نمودند. داده‌هاي پژوهش قبل از شروع مداخله و بلافاصله پس از اتمام جلسات درماني به وسيله پرسشنامه‌هاي هوش هيجاني بار آن (EQI) و پرسشنامه باورهاي فراشناخت (MCQ-3) گردآوري شده و با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و استنباطي (تحليل كواريانس چند متغيره) و به كمك نرم افزار تحليل داده SPSS.v.23 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه تأثير شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر خودآگاهي هيجاني و مولفه‌هاي فراشناخت نوجوانان داراي اختلال اضطراب فراگير از نظر آماري معنادار است (0.001 P). نتيجه‌گيري: براساس نتايج حاصل از مطالعه حاضر علاوه بر معناداري آماري، مي‌توان بر اهميت شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي افزايش خودآگاهي هيجاني و كاهش شدت باورهاي فراشناختي نوجوانان داراي اختلال اضطراب تاكيد نموده و از آن به عنوان يك روش مؤثر استفاده نمود.