اثربخشي تمرين تكنيك هاي كاراته بر تعادل و رفتارهاي كليشه اي كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم

اختلال طيف اوتيسم،يك اختلال عصبي‌تحولي است كه در سال‌هاي اوليه كودكي نمايان مي‌شود. مطالعات پيشين نشان داده‌اندكه اجراي فعاليت بدني مي‌تواند جهت بهبود مشكلات رفتاري و جسماني كودكان با اختلال طيف اوتيسم به‌كار رود، اما در زمينه تأثير روش آموزش هنرهاي رزمي بر بهبود تعادل دراختلال اوتيسم مطالعات اندكي انجام شده است. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر تمرين تكنيك‌هاي كاراته بر تعادل و رفتارهاي كليشه‌اي دركودكان با اختلال طيف اتيسم انجام شد. روش پژوهش حاضر نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون پس‌آزمون با انتخاب گروه گواه بود. به اين منظور،20 كودك با ميانگين سني2.91±10.90 سال داراي اوتيسم به صورت دردسترس انتخاب و به طور تصادفي در دوگروه آزمايشي و گواه جايگزين شدند. گروه آزمايشي به مدت 10 هفته، هفته‌اي 2 جلسه 60 دقيقه‌اي به تمرينات كاتا در كاراته پرداختند. قبل از شروع و پس از پايان 10 هفته مداخله، پرسشنامه رفتارهاي كليشه‌اي و آزمون تعادل ايستا و پويا تكميل و اجرا شد. از آزمون شاپيروويلكز جهت تعيين نرمال بودن داده‌ها، و از آزمون تحليل‌كوواريانس جهت مقايسه ميانگين دو گروه‌ قبل و بعد از مداخله استفاده شد. نتايج نشان داد كه ده هفته تمرين تكنيك‌هاي كاراته تأثير معني‌داري بر رفتارهاي كليشه‌اي دارد (0.001 p)، اما نتوانست موجب بهبود معني‌دار شاخص‌هاي تعادل ايستا و پويا در اين كودكان شود. تمرين تكنبك‌هاي كاتا در كاراته به دليل شباهت به كليشه‌ها در اوتيسم و عدم نياز شناختي مي‌تواند مداخله‌اي ارزشمند اضافه شده به برنامه‌هاي كودكان طيف اوتيسم جهت كاهش رفتارهاي كليشه‌اي باشد.