بهره برداري بهينه منابع آب در زمان واقعي بر اساس الگوريتم NSGA-II و ماشين هاي بردار پشتيبان (مطالعه موردي: سد گاوشان)

در اين تحقيق از تركيب الگوريتم چندهدفه NSGAII و مدل شبيه ساز WEAP براي استخراج سياست هاي بهينه بهره برداري از مخزن در قالب بهينه سازي معين استفاده شد. طوري كه در آن، هدف اول، حداكثر نمودن اطمينان پذيري تأمين نيازها در مقابل هدف دوم يعني حداقل نمودن ميزان تخطي ناشي از عدم تأمين نيازها و تخطي از ظرفيت مخزن در طول دوره بهره برداري قرار گرفت. اما جواب هاي بهينه يعني مقدار رهاسازي از مخزن قابل تعميم براي ساير ورودي هاي محتمل به مخزن نيستند. در صورت تغيير جريان ورودي به مخازن جواب هاي بهينه به دست آمده كارايي نداشته و بايد بهره برداري از سيستم در قالب الگوريتم بهينه ساز مجددا بهينه گردد. لذا براي حل اين مشكل روش جديدي بر اساس تلفيق روش ماشين بردار پشتيبان و الگوريتم NSGAII براي بهره برداري بهينه از سيستم در زمان واقعي توسعه داده شد. نتايج نشان داد ميانگين خطاي قوانين بهينه مستخرج از ماشين هاي بردار پشتيبان نسبت به خروجي الگوريتم NSGAII در مرحله صحت سنجي كمتر از 10 درصد است كه نشان دهنده كارايي اين روش در پيش بيني الگوي بهينه منحني فرمان سد در زمان واقعي است. در اين ساختار مي توان بر اساس جريان ورودي به مخزن، حجم ذخيره آب در مخزن و تغييرات ذخيره مخزن (در ابتداي ماه) و نيازهاي پايين دست در ماه حاضر، مقدار رهاسازي بهينه را در زمان واقعي به دست آورد. روش مورد استفاده اين قابليت را داشته كه با توجه به ورودي هاي جديد جريان به سد، سريعا سياست هاي بهره برداري بهينه را به نحوي در اختيار قرار دهد كه امكان مديريت بهينه سيستم در زمان واقعي فراهم گردد.