اثر پوشش سطح خاك با ماده آبگريز زايكوسيل بر ضرايب گياهي يك جزيي و دو جزيي فلفل قلمي

آگاهي از ميزان آب مصرفي گياه در دوره هاي مختلف رشد نقش مهمي در مديريت منابع آب و برنامه ريزي آبياري دارد. هدف از اين پژوهش تعيين ضريب گياهي يك جزيي و دو جزيي فلفل و ميزان نياز آبي آن در شرايط پوشش سطح خاك بادرصدهاي مختلف زايكوسيل مي باشد. تيمارهاي آزمايشي شامل پوشش 25، 50 و 75 درصد از سطح خاك توسط ماده زايكوسيل (ZY25، ZY50 و ZY75) بود كه با تيمار شاهد (Ctrl بدون پوشش) مقايسه شدند. بر اساس نتايج به دست آمده بيشترين نياز آبي در تيمار شاهد 985.68 ميلي متر و پس از آن در تيمار ZY25  و ZY50 به‌ترتيب 909.1 و 781.1  ميلي متر به دست آمد. تيمارZY75  كمترين نياز آبي (681.4 ميلي متر) را در طول دوره به خود اختصاص داد. مقايسه ضرايب گياهي نشان داد تيمار بدون پوشش، بيشترين و تيمار ZY75 كمترين مقدار ضريب گياهي منفرد و دو جزيي را در تمامي مراحل رشد داشت. ضريب گياهي پايه (Kcb) به ترتيب در تيمار شاهد، ZY25، ZY50 و ZY75 از مقدار حداقل 0.15، 0.135، 0.12 و 0.105 در ابتداي دوره به 1.43، 1.3، 1.15 و 1.01 در دوره مياني تغيير يافت. بيشترين تفاوت بين Kc و Kcb در مرحله ابتدايي رشد مشاهده شد. در مرحله مياني مقدار Kc و Kcb به يك ديگر نزديك مي شود. مقدار نوسانات ضريب تبخير (Ke) در طول دروه رشد در تيمار شاهد بيشتر و در تيمار ZY75 كمتر (منحني هموارتر) بود. زيرا افزودن زايكوسيل تا حد زيادي تبخير از خاك را كنترل و آن را كاهش مي دهد. بر عكس نوسانات ضريب گياهي دو جزيي (Kcb+Ke) در تيمار شاهد كمتر و در تيمار ZY75 بيشتر بود.