بررسي پايداري منابع آب در حوضه زاينده رود با استفاده از شاخص‌هاي پايداري و مدل GMS (مطالعه موردي: آب خوان نجف آباد در حوضه زاينده رود)

امروزه استفاده بي رويه از منابع آب سطحي و زيرزميني اين منابع را در معرض خطر قرار داده و از اين رو وجود يك برنامه جامع مديريتي در جهت بهبود بازخوردها و حفظ تعادل و پايداري منابع آب ضروري است. در اين مطالعه براي بررسي پايداري منابع آب در اين منطقه از سه شاخص نسبت آب مصرفي به آب تجديدپذير(C/RW)، آب در دسترس (WAI) و تنش آبي(WSI) استفاده شده است. نتايج سه شاخص نشان دهنده عدم تعادل در عرضه و تقاضا بوده و در نهايت گوياي تنش آبي شديد در محدوده مذكور مي باشد. بر اين اساس مقدار شاخص نسبت آب مصرفي به آب تجديدپذير(C/RW) 8/0،  آب در دسترس (WAI) 3/. و شاخص تنش آبي (WSI) محدوده نجف آباد 27/1 برآورد گرديد. در گام بعدي با استفاده از تعيين تغييرات حجم ذخيره، صحت محاسبات بيلان دشت بررسي و با تهيه اطلاعات اوليه، مدل عددي مادفلو در نرم افزارGMS با هدف صحت سنجي نتايج شاخص هاي پايداري اجرا شد. مدل تهيه شده در حالت ماندگار و در دوره زماني 931389 براي حالت غير ماندگار واسنجي و صحت سنجي گرديد. نتايج مدل‌سازي نيز نشان داد كه بيلان دراز‌مدت دشت منفي و كسري مخزن به ميزان 178 ميليون متر‌مكعب در طي سال هاي931389 است، كه نشان‌دهنده هم سو بودن نتايج مدل‌سازي و شاخص هاي پايداري مي باشد. هم‌چنين اين نتايج نشان مي دهد، توسعه فعلي در محدوده نجف آباد باعث بروز عدم تعادل منابع آب در اين محدوده شده كه به تبع آن ناپايداري آبخوان در شرايط آتي را به دنبال خواهد داشت.