اشتراط نفقه در نكاح موقت

نكاح موقت يكي از نهادهاي پذيرفته‌شده در فقه و حقوق ‌اسلامي است كه در برخي احكام و ويژگي‌ها، تفاوت‌هايي با نكاح ‌دائم دارد؛ ازجمله انفاق به زوجه، كه در نكاح موقت برخلاف نكاح دائم، زوج وظيفه ندارد به زوجه نفقه پرداخت كند؛ مگر آنكه ضمن عقد شرط شده باشد يا عقد بر مبناي آن واقع شده باشد. شرط پرداخت نفقه در نكاح موقت به‌عنوان يك شرط بنايي، از قوانين تكميلي در اين نوع نكاح است كه شارع و قانون‌گذار آن را پذيرفته است و در آن اتفاق‌نظر وجود دارد. اصل حاكميت‌ اراده‌ طرفين در شكل‌گيري قراردادها نيز مؤيد اين ‌امر است، اما بايد توجه داشت كه نفقه‌ مشروط در نكاح موقت، تابع آثار نفقه در نكاح دائم نيست، بلكه از قوانين حاكم بر شروط ضمن عقد تبعيت مي‌كند. مسئله‌ ديگر دراين‌باره، مدت‌زمان شرط پرداخت نفقه است كه مي‌تواند بيشتر يا كمتر از زمان نكاح موقت باشد، اما در اين‌مورد كه درصورت انحلال عقد منقطع به واسطه‌ فسخ يا‌ انفساخ و يا بذل مدت، اين ‌شرط به قوت خود باقي مي‌ماند و يا خير، اختلاف‌نظر وجود دارد كه به ‌آن پرداخته مي‌شود. اين ‌پژوهش با روش گردآوري اسنادي ـ  كتابخانه‌اي و نوع تحقيق توصيفي ـ تحليلي به تبيين و تحليل موارد يادشده مي‌پردازد.