ارزيابي محورهاي مطلوب پياده مداري به‌منظور ارتقاي گردشگري شهري مطالعه موردي: بافت مركزي و تاريخي شهر سقز

سرعت رشد در جهان مدرن امروز در كنار تغيير الگوي ساختار مراكز شهري؛ باعث بروز نابساماني‌هايي در سازمان ادراكي و فضايي شهرها به‌خصوص در هسته تاريخي آن‌ها شده است. در اين راستا خلق فرصت‌هاي قدم زدن آن‌هم با ايجاد مسيرهاي پياده، رويكرد تازه‌اي است كه شهرها در مواجهه با اين تغييرات در پيش‌گرفته‌اند. بافت مركزي و تاريخي شهر سقز نيز در طول ساليان طولاني دستخوش تغييراتي گرديده و ميزان جذابيت‌هاي خود را به حد مطلوب نرسانيده و به مجموعه‌اي از فضاهاي با جذب جمعيت پايين بدل گشته است. در چنين شرايطي پاسخ به شكاف ميان وضع موجود و آنچه مطلوب مي‌نمايد ما را به تقويت اين بافت از طريق ايجاد محورهاي پياده جهت ارتقاي گردشگري شهري رهنمون مي‌سازد. در اين پژوهش، سعي بر آن است كه در محدوده مركزي و تاريخي شهر سقز، قابليت ايجاد شبكه پياده بر مبناي ارتقاي گردشگري شهري موردسنجش قرارگرفته و با پياده مدار سازي محور منتخب جهت بازگرداندن ارتباطات فضايي، حيات اجتماعي و انساني‌تر نمودن فضاها تلاش گردد. پژوهش حاضر ازلحاظ هدف كاربردي بوده و مبتني بر روش‌هاي كمي است. جهت انتخاب محورهاي داراي پتانسيل با استفاده از مدل تحليل سلسله مراتبي معكوس (IHWP)، ميزان مداخله پذيري بافت مركزي سقز جهت پيشنهاد زمينه‌هاي لازم پياده راه موردسنجش قرارگرفته و پهنه‌هاي ناكارآمد مداخله پذير تعيين گرديد. درنهايت با استفاده از كمي سازي سنجش و استفاده از مدل ماتريس ارزيابي كمي گزينه‌ها (QAM)، اولويت‌بندي محورهاي داراي پتانسيل انجام شد. درنتيجه محور امام پس از انجام محاسبات كمي و تحليل‌هاي كيفي بالاترين امتياز (2.842) را جهت ايجاد پياده راه در هسته مركزي شهر سقز كسب كرد و با وضعيت نسبتاً مطلوب مي‌تواند در آينده موردتوجه مديريت شهري قرار داشته باشد. محورهاي جمهوري (2.776)، ساحلي (2.678)، بهشتي (2.591) و ولي خان (2.046) در رده‌هاي بعدي قرار گرفتند.