ارزيابي برخي خصوصيات اكو فيزيولوژيك ذرت S.C 704 در كشت مخلوط افزايشي با گياه ماش

اهداف: از آنجايي‌كه بهبود استفاده از منابع محيطي در كشت مخلوط يكي از راهكارهاي اساسي براي رسيدن به كشاورزي پايدار است، بر اين اساس به‌منظور بررسي برخي خصوصيات اكو فيزيولوژيك ذرت S.C 704 در كشت مخلوط افزايشي با گياه ماش اين آزمايش انجام گرديد.   مواد و روش‌ها: آزمايش بر مبناي طرح بلوك هاي كامل تصادفي با شش تيمار و چهار تكرار طي تابستان سال 1397 به‌صورت مزرعه‌اي در منطقه دزفول اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايش شامل نسبت هاي مختلف كشت مخلوط افزايشي ذرت ماش (افزودن 10، 20، 30، 40 و 50 درصد از تراكم مطلوب گياه ماش به تراكم مطلوب ذرت) و كشت خالص ذرت (شاهد) بود.   يافته‌ها: نتايج نشان داد كه اثر تيمارهاي مختلف كشت مخلوط افزايشي ذرت ماش بر شاخص سطح برگ، دوام سطح برگ، ميزان جذب تشعشع، سرعت رشد محصول، تجمع ماده خشك و كارايي مصرف تشعشع معني دار بود. اما سرعت رشد نسبي تحت تأثير معني دار تيمارهاي آزمايش قرار نگرفت. در اين تحقيق، با افزايش تراكم ماش مقادير صفات مورد ارزيابي در كليه تيمارهاي كشت مخلوط نسبت به كشت خالص ذرت بيشتر شد. در اين ميان، تيمار كشت مخلوط افزايشي ذرت+40% ماش با بهره گيري از مقادير بيشتر شاخص سطح برگ (5.28)، دوام سطح برگ (217 LAI- روز)، جذب تشعشع فعال فتوسنتزي (18.12 مگاژول بر مترمربع در روز)، سرعت رشد محصول (30.14 گرم بر مترمربع در روز) و سرعت رشد نسبي (0.0838 گرم بر گرم در روز) نسبت به ديگر تيمارهاي آزمايش بيشترين ميزان تجمع ماده خشك (1996.50 گرم بر مترمربع) و به‌تبع آن بالاترين ميزان كارايي مصرف تشعشع (2.91 گرم بر مگاژول) را به خود اختصاص داد.   نتيجه‌گيري: به‌طور كلي مي توان تيمار ذرت+40% ماش را به‌عنوان بهترين سيستم كشت مخلوط افزايشي ذرت ماش از نظر بهره‌برداري از منابع محيطي و توليد ماده خشك معرفي نمود.