تلفيق تكنيك ها و فن آوريهاي نوين در ارزيابي تناسب اكولوژيكي اراضي براي كاربري‌هاي كشاورزي

اهداف: كشاورزى نقش مهمي در توسعه پايدار ايفا مى‌كند. تخصيص بهينه كاربري‌ها ودستيابي به توسعه پايداريكي از اهداف اصلي برنامه‌ريزان بخش كشاورزي است. هدف از اين مطالعه تحليل مطلوبيت سرزمين براي كاربري‌هاي كشاورزي براساس معيارهاي اكولوژيك با تلفيق تكنيك ها و تكنولوژي هاي نوين است.   مواد و روش ها: ‌معيارهاي اكولوژيك موثر بر كاربري‌هاي كشاورزي با بررسي منابع و نظر متخصصان، انتخاب شدند. نقشه هاي زير معيارها با روش‌هاي مختلف و با كمك سامانه اطلاعات جغرافيايي تهيه شدند. براي وزن‌دهي به معيارها و زير معيارها از مقايسه زوجي در قالب فرايند تحليل سلسله مراتبي استفاده شد. تركيب نقشه‌ها جهت ارزيابي تناسب با روش تركيب خطيوزني صورت گرفت.   يافته ها: نتايج نشان مي‌دهد كه مهم ترين معيارها براي ارزيابي تناسب اكولوژيك منطقه براي كاربري هاي كشاورزي به ترتيب بارندگي، دما، دبي آب و شيب مي باشند. همچنين يافته ها نشان مي دهد كه بيشتر سطح منطقه (65%) در طبقه مناسب براي كاربري هاي كشاورزي قرار دارد اما نقشه تناسب و كاربري‌ فعلي فقط در 71% از سطح منطقه تطابق دارند.   نتيجه گيري: اين مطالعه بر تلفيق سامانه اطلاعات مكاني، تحليل سلسله مراتبي، تركيب خطيوزني و سنجش از دور به عنوان چهارچوب و روشي كارآمد در ارزيابي چندمعياره تناسب اراضي براي كاربري هاي كشاورزي در راستاي توسعه پايدار تاكيد مي كند و يك راهنماي منطقه اي مهم و مفيد جهت شناسايي مناطق مناسب براي توسعه، برنامه ريزي و مديريت كاربري هاي كشاورزي مي باشد.