بررسي عوامل مؤثر بر استرس حاصل از نظارت همگاني براي كاركنان نيروي انتظامي

هدف اين پژوهش، شناسايي عوامل مؤثر بر فشار رواني حاصل از نظارت همگاني ناجا براي كاركنان ناجا و ارائه ساختار اين تأثيرگذاري است. هدف مقاله، كاربردي، و روش اجراي آن، توصيفي پيمايشي است. جامعه آماري تحقيق را كاركنان شاغل در فرماندهي انتظامي تهران بزرگ تشكيل مي‌دهند كه از ميان آنان بر اساس فرمول كوكران 252 نفر به عنوان حجم نمونه و به روش نمونه ‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شده‌اند. در اين پژوهش از ابزار پرسشنامه محقق ساخته، كمك گرفته ‌شده و به منظور سنجش روايي پرسشنامه از دو روش اعتبار محتوايي (با روش اعتبار صوري) و روايي سازه (با روش تحليل عاملي تأييدي) و شاخص پايايي ابزار سنجش بر اساس ضريب آلفاي كرونباخ عدد 0.85 است. داده‌هاي مربوط به تأثير متغيرهاي زمينه‌اي (سابقه خدمت، تحصيلات و درجه كاركنان) بر متغير وابسته (احساس فشار رواني حاصل از نظارت همگاني) نشان مي‌دهد كه اين تأثير در سطح اطمينان 0.99 معنادار است. بر اساس تحليل رگرسيوني، متغيرهاي احساس در معرض نظارت بودن، احساس مسئوليت، احساس كنترل دروني و رضايت شغلي كاركنان در سطح اطمينان 0.99 بر احساس تنش حاصل از نظارت همگاني تأثير زيادي داشته‌ است. اين تأثير درباره احساس در معرض نظارت بودن مثبت و در زمينه بقيه متغيرها منفي بوده است.