اخلاق و صداقت در پليس؛ چشم پوشي كاركنان در برابر خطاهاي درون سازماني

اين مقاله با استفاده از پاسخ افسران پليس و كارمندان پشتيباني، برخي مشكلات اخلاقي از طريق پرسشنامه آنلاين ، نگرش نسبت به اخلاق و صداقت پليس را بررسي مي كند. هدف اين مطالعه كشف ارتباطات بالقوه بين اعتقادات پاسخ دهندگان در مورد جدي بودن يا نوع بزهكاري و احتمال گزارش آن رفتار بود. با استفاده از برخي سناريوها با تجزيه و تحليل شواهد حاصل از نظرسنجي خود از حدود 1500 افسر پليس، افسران پشتيباني جامعه پليس (PCSO) و كارمندان پشتيباني پليس، اخلاق و صداقت حرفه‌اي و يكپارچگي آن را بين كاركنان پليس مورد بررسي قرار مي‌دهيم. در كل، هدف اين است كه نشان دهيم كدام يك از سناريوها جدي است كه احتمالاً بيشتر گزارش، و برخي پيشنهادها در مورد اهميت شناسه آبي تحليل مي‌شود. يافته‌ها حاكي از تداوم اكراه در گزارش برخي از تخلفات است. از ده سناريوي ايجاد شده براي نظرسنجي، تعداد زيادي مورد گزارش دزدي پول نقد وجود داشت؛ اما پاسخ دهندگان كمتر گزارش مي‌كردند كه يك همكار نگهبان نوبت كاري اتاق كشفيات باشد. دسترسي به رايانه ملي پليس بدون داشتن صلاحيت لازم  جرمي نسبتاً جدي تلقي lt;br / gt; مي شد و احتمالاً گزارش شده است كه كتمان يك همكار براي رانندگي تحت تأثير مشروبات الكلي و استفاده از زور بيش از حد گزارش شده است. ما در پاسخهاي مربوط، گزارش كمي از آزار جنسي همكاران نسبت به هم در محيط كار داشتيم كه ابهاماتي را به وجود مي‌آورد؛ اما نگراني كمتري در مورد افسري كه با يك قرباني جرم رابطه عاشقانه اي برقرار مي كند در محيط كاري پليس حس مي شد. پاسخ دهندگان نسبت به سامانه پيام رسان ناشناس نيرو ابراز بي اعتمادي كردند؛ حتي با وجود اينكه بدون افشاي هويت خود تخلف ديگر همكاران را گزارش كنند، ابراز كردند بسته به شرايط هر مورد، يك افشاگر مي‌تواند با وجود احتياط‌هاي لازم براحتي مورد سوءظن فرد گناهكار قرار گيرد.