امكان سنجي اجراي مدل پيشگيري رشدمدار كانادا در ايران

زمينه و هدف: پيشگيري رشدمدار از گرايش اطفال به بزهكاري در كشورهاي توسعه‌يافته نظير كانادا توسط واضعان سياست جنايي، مورد تاكيد قرار گرفته است. رويكرد و راهبردهاي پيشگيري رشدمدار در كانادا به يك شكل نبوده و با توجه به خود طفل يا محيط اطراف او از جمله مدرسه و خانواده، سازوكارهاي پيشگيري رشدمدار و روش‌هاي مقابله و مبارزه با اين معضل متفاوت مي‌باشد. هدف اصلي نگارنده در اين مقاله، امكان سنجي اجراي مدل پيشگيري رشدمدار كانادا در ايران است. روش: پژوهش حاضر از نظر ماهيت و روش، تحليلي-توصيفي و از نوع پژوهش‌هاي آزمون‌سازي و اعتباريابي است و جمع‌آوري اطلاعات در آن از طريق بررسي اسنادي و فيش‌برداري بوده است. جامعه آماري پژوهش شامل اساتيد و كارگزارن قضايي اعم از قضات و وكلاي استان تهران هستند و انتخاب حجم نمونه به دليل نبود آمار دقيق، به وسيله فرمول جامعه نامشخص به تعداد 384 نفر در سال 1398 برآورد شده است. يافته‌ها: برنامه‌هاي پيشگيري رشدمدار كانادا تا حدود زيادي وامدار ايالات متحده در اين زمينه است كه از راهبردهاي خانواده‌محور، راهبردهاي مدرسه‌محور و راهبردهاي طفل‌محور تشكيل شده است. اين راهبردها در جامعه ايراني هر كدام با 15 سوال مستقيم و عيني جمعاً به تعداد 45 سوال شاخص‌سازي شده‌اند. يافته‌هاي كمي حاصل از اين اعتباريابي نشان مي‌دهد همه 45 سوال مطرح شده براي سه مفهوم اصلي داراي اعتبار آماري هستند و استفاده از اين شاخص‌سازي براي تحقيقات بعدي توصيه مي‌شود. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از تحليل عاملي تاييدي مرتبه اول و دوم در اين پژوهش نشان داده‌اند كه توجه به راهبردهاي خانواده و مدرسه اهميت بيشتري به نسبت راهبردهاي طفل‌محور دارند. اين بدان معني است كه سياست‌گذاري بر روي خانواده و مدارس در جامعه ايراني بهتر و مطلوب‌تر از اعمال مستقيم سياست‌ها بر روي خود اطفال است. كليدواژه‌ها