تأثير تمرينات ادراكي- حركتي بر مهارت‌هاي عصب روان‌شناختي كودكان با آسيب بينايي: مطالعه مورد- منفرد

The Effect of Perceptual-Motor Exercises on the Neuropsychological Skills of Children with Visual Impairment: A Single-Subject Study

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين تأثير يك دوره تمرينات ادراكي- حركتي بر مهارت‌هاي عصب روان‌شناختي كودكان داراي آسيب بينايي بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مورد- منفرد، 3 كودك (2 پسر و 1 دختر) 4 تا 7 ساله مبتلا به اختلال بينايي با حدت بينايي 70/20 و 200/20 به روش نمونه‌گيري در دسترس و هدفمند از بين كليه كودكان مبتلا به آسيب بينايي مراجعه‌كننده به اداره بهزيستي شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزارهاي جمع‌آوري اطلاعات شامل مقياس رشد زباني، مقياس ادراكي- حركتي Guzel، آزمون Stanford-Binet و مقياس عصب روان‌شناختي Conners بود. در تحقيق حاضر از خط پايه چندگانه استفاده گرديد كه در آن پس از موقعيت خط پايه، مداخله ادراكي- حركتي به آزمودني‌ها ارايه شد. مدت موقعيت خط پايه براي شركت‌كنندگان اول، دوم و سوم به ترتيب 3، 5 و 7 هفته به طول انجاميد و مدت زمان مداخله براي هر يك از آن‌ها 8 هفته (هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت يك ساعت) در نظر گرفته شد. خروج شركت‌كنندگان مطابق با ورود آن‌ها به برنامه تمريني، به طور پلكاني صورت پذيرفت. نمودار داده‌ها رسم گرديد و سپس محفظه ثبات و روند هر سه شركت‌كننده در موقعيت خط پايه و مداخله مورد مقايسه قرار گرفت. يافته‌ها: طي تحليل ديداري، نمودار داده‌ها نشان داد كه تمرينات ادراكي- حركتي بر مهارت‌هاي عصب روان‌شناختي سه آزمودني به ترتيب با Percentage of non-overlapping data (PND) برابر با 5/87 درصد، اثربخش بود. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه تمرينات ادراكي- حركتي مي‌تواند منجر به بهبود مهارت‌هاي عصب روان‌شناختي در كودكان با آسيب بينايي شود.

Introduction The purpose of the present study is to investigate the effect of perceptual-motor training on neuropsychological skills in children with visual impairment. Materials and Methods A single-case experimental study was conducted on three children (2 boys and 1 girl, aged between 4 and 7 years old) with visual impairment (20/70 and 20/200) who referred to Department of Social Welfare of Isfahan, Iran. The participants were selected through convenience purposive sampling method for the perceptual-motor training. The Language Development Scale, Guzel perceptual-motor Scale, Stanford-Binet scale, and Conner’s Neuropsychological questionnaire were used to collect the data. The multiple baseline design (MBA) was used in the present study, followed by the perceptual-motor intervention. The baseline position for the first, second, and third participants lasted three, five, and seven weeks, respectively, and the intervention duration for each participant was eight weeks as three sessions per week with each session lasting for one hour. Exit of the participants according to their entry into the training program was made in the step by step manner. The data were plotted and then the stability envelope and the trend of all three participants in the baseline and intervention positions were plotted and compared. Results The perceptual-motor training was effective on neuropsychological skills [percentage of non-overlapping data (PND) = 87.5%] in three participants. Conclusion The perceptual-motor exercise may be an appropriate training method to improve neuropsychological skills in children with visual impairment.