تأثير تمرينات چشم ساكن بر يادگيري حركتي تيراندازان تپانچه

Effect of the Quiet Eye Training on Motor Learning of Pistol Shooters

مقدمه: چشم ساكن يك پيش‌بيني‌كننده‌ كليدي در اجراي كارامد تكاليف مهاري و هدف‌گيري مي‌باشد. در پژوهش حاضر، تأثير تمرينات چشم ساكن بر بهبود عملكرد تيراندازان تپانچه مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني كنترل شده بود. از بين 60 زن و مرد تيرانداز شركت‌كننده در رشته تپانچه ده متر حاضر در مسابقات مطرح كشور، 20 تيرانداز با ميانگين سني 22 سال و ركورد بين 555-545 متر، پس از تكميل فرم رضايت‌نامه، به صورت هدفمند انتخاب شدند و بر اساس نمرات رده‌بندي شده پيش‌آزمون، از بالاترين نمره به پايين‌ترين نمره و به صورت يك در ميان (روش ABBA) در دو گروه تمرينات چشم ساكن و تكنيكي (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. شركت‌كنندگان 10 كوشش را در هر يك از مراحل پيش‌آزمون، پس‌آزمون و آزمون يادداري اجرا نمودند. پروتكل تمريني گروه چشم ساكن مطابق با الگوي به دست آمده از الگوي تيرانداز نخبه به همراه دستور‌العمل كلامي به مدت هشت جلسه و در شش بلوك 10 شليك پي‌درپي بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي Independent t، Repeated measures ANOVA و تعقيبي Bonferroni در نرم‌افزار SPSS و سطح 05/0 > P مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج آزمون Repeated measures ANOVA در گروه‌هاي مورد بررسي از مرحله پيش‌آزمون تا يادداري نشان داد كه اين تغييرات براي گروه تمرينات چشم ساكن معني‌دار بود (001/0 = P). بر اساس نتايج آزمون تعقيبي Bonferroni، گروه تمرينات چشم ساكن در مراحل پس‌آزمون (010/0 = P) و يادداري (020/0 = P) نسبت به مرحله پيش‌آزمون عملكرد تيراندازي بهتري داشتند. مطابق با نتايج آزمون Independent t، تفاوت معني‌داري بين گروه‌هاي تمرينات چشم ساكن و تكنيكي در مرحله پس‌آزمون (007/0 = P) و يادداري (004/0 = p) مشاهده گرديد. نتيجه‌گيري: تمرينات چشم ساكن از طريق هدايت بيروني توجه ديداري، مي‌تواند موجب بهبود يادگيري مهارت تيراندازي تپانچه شود.

Introduction A quiet eye is a key predictor in the efficient implementation of the inhibitory tasks and targeting. This study aims to investigate the effect of quiet eye training on improving the performance of pistol shooters. Materials and Methods This was a controlled clinical trial study in which the participants included 20 male and female shooters with an average age of 22 years and a record between 545 and 555 m. The subjects were purposively selected from among 60 male and female shooters who participated in the 10-meter pistol race and in the country’s top competitions. Ater completing the consent form, the subjects were classified from the highest score to the lowest score based on the pre-test scores and were placed in two groups as one in between (ABBA method) (10 in quiet eye training and 10 in technical training). The participants performed 10 attempts at each of the pre-test, post-test, and retention tests. The training protocol of the quiet eye group was in accordance with the pattern obtained from the elite shooter pattern along with the verbal instruction for 8 sessions and in 6 blocks of 10 consecutive shoots. Data was analyzed through the independent t-test, repeated measures analysis of variance (ANOVA), and Bonferroni post-hoc test in the SPSS software (version 20, IBM Corporation, Armonk, NY, USA) at the level P < 0.050. Results The repeated measures ANOVA results of the study groups (from pre-test to retention) showed that these changes were significant for the quiet eye training group (P ≤ 0.001). According to the results of the Bonferroni post-hoc test, the quiet eye training group had a better shooting function in the post-test (P ≤ 0.010) and retention (P ≤ 0.020) stages compared to the pre-test. The results of the independent t-test indicated that there was a significant difference between the quiet training and technical groups in the pos-test (P ≤ 0.007) and retention phases (P ≤ 0.004). Conclusion The findings suggested that the quiet eye training can improve the learning of pistol shooting skills through external guidance of visual attention.