بررسي ارتباط سفتي عمودي حين اجراي آزمون هاپينگ با شاخص زمان رسيدن به پايداري در اجراي فرود

Investigation of the Relationship between Vertical Stiffness and Time to Stability Index during Landing

مقدمه: به لحاظ نظري، «سفتي» در تأمين ثبات و پايداري مؤثر است و مي‌تواند موجب كاهش خطر بروز آسيب شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين ارتباط سفتي عمودي با شاخص زمان رسيدن به پايداري در اجراي فرود بود. مواد و روش‌ها: 20 مرد فعال و سالم به‌ طور داوطلبانه در اين مطالعه شركت كردند. آزمون‌هاي هاپينگ عمودي به سه شيوه دو طرفه، يك‌ طرفه روي پاي برتر و يك‌ طرفه روي پاي غير برتر و با سه استراتژي دلخواه، كنترلي (فركانس 2/2 هرتز) و بيشينه به منظور تعيين متغيرهاي سفتي عمودي و آزمون فرود تك ‌پا از روي سكو براي تعيين متغيرهاي زمان رسيدن به پايداري در سه راستاي عمودي، قدامي- خلفي و داخلي- خارجي بر روي صفحه نيرو اجرا شد. ارتباط سفتي عمودي با متغيرهاي زمان رسيدن به پايداري با استفاده از آزمون همبستگي Pearson در سطح معني‌داري 05/0 تعيين گرديد. يافته‌ها: رابطه مثبت و معني‌داري بين سفتي عمودي بيشينه يك طرفه روي پاي برتر (45/0 = r، 048/0 = P) و غير برتر (52/0 = r، 012/0 = P) با متغير زمان رسيدن به پايداري در راستاي قدامي- خلفي مشاهده شد. نتيجه‌گيري: سفتي عمودي بيش از حد، زمان رسيدن به پايداري در راستاي قدامي- خلفي و به دنبال آن، خطر بروز آسيب‌هاي مرتبط با آن را افزايش مي‌دهد.

Introduction Theoretically, stiffness is effective in the stability and can subsequently reduce the risk of injury. The aim of this study was to investigate the relationship between vertical stiffness and time to reach stability during landing. Materials and Methods Twenty healthy active men participated voluntarily in this study. Vertical hopping tests were performed bilaterally, unilaterally on dominant leg, and unilaterally on non-dominant leg with self-selected, controlled (frequency: 2.2 Hz), and maximal strategies during which vertical stiffness variables were determined. Single-leg landing test from platform was performed to determine the variables of time to reach stability in vertical, anterior-posterior (AP), and medio-lateral (ML) directions on the force plate. The relationship between vertical stiffness and time to reach stability variables was determined by Pearson correlation test (P ≤ 0.05). Results A significant positive relationship was observed between maximum unilateral vertical stiffness on dominant leg (r = 0.45, P = 0.048) and non-dominant leg (r = 0.52, P = 0.012) with time to reach stability in AP direction. Conclusion These findings suggest that high level of vertical stiffness increases the AP time to reach stability and consequently increases the risk of associated injuries.