نقش خودكارآمدي، فاجعه سازي درد و ترس از حركت در ميزان سازگاري با درد مزمن بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد

The role of self-efficacy, pain catastrophizing, and fear of movement on chronic pain adjustment of rheumatoid arthritis patients

زمينه و هدف: افراد از را ههاي گوناگوني به درد مزمن واكنش نشان م يدهند و ميزان سازگاري با درد در آنها يكسان نيست. مطالعه حاضر با هدف بررسي سطوح سازگاري با درد مزمن در بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد بر اساس كيفيت زندگي، ناتواني جسمي و سطح افسردگي و نيز بررسي نقش سه متغير فاجعه سازي درد، ترس از حركت و خودكارآمدي در پيش بيني سازگاري با درد مزمن صورت گرفته است. مواد و رو شها: در اين مطالعه مقطعي- تحليلي 123 نفر از افراد مبتلا به بيماري آرتريت روماتوئيد همراه با شكايت از درد مزمن، و داراي سن بالاتر از 18 سال وارد مطالعه شدند. بيماران از خرداد سال 1396 تا خرداد 1397 براي درمان به درمانگاه روماتولوژي بيمارستان شريعتي تهران مراجعه كرده بودند. بيماران به وسيله پرسشنامه كيفيت زندگي (The Short Form Health Survey (SF-36))، پرسشنامه خودكارآمدي درد ((Pain Self-efficacy Questionnaire )PSEQ)، پرسشنامه ناتواني جسمي ((Physical Disability Questionnaire (PDQ))، خرده مقياس افسردگي، اضطراب و استرس((Depression, Anxiety and Stress Scales (DASS))، پرسشنامه ترس از حركت تمپا ((Tampa Scale for Kinesiophobia (TSK)) و پرسشنامه فاجع هسازي درد ((Pain Catastrophizing Scale (PCS)) مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي تحليل داد هها نيز از روش همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيره چندگانه استفاده شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه بين ميزان خودكارآمدي در افراد، ترس از حركت و فاجعه سازي، با سازگاري درد مزمن ارتباطات معني داري وجود دارد P<0.01. همچنين نتايج حاصل از انجام تحليل رگرسيون چندمتغيره چندگانه حاكي از آن است كه متغيرهاي ترس از حركت و فاجعه سازي درد به طور معني داري قادر به تبيين متغير ناتواني جسمي هستند. متغيرهاي خودكارآمدي و فاجعه سازي درد تاثير معني داري روي افسردگي داشتند. همچنين متغيرهاي فاجعه سازي درد، ترس از حركت و باورهاي خودكارآمدي روي هر دو مؤلفه جسمي و رواني كيفيت زندگي فرد موثر هستند. نتيجه گيري: رابطه بين درد و ناتواني جسمي و ساير ابعاد سازگاري با درد مزمن از طريق باورهاي مربوط به درد و راهبردهاي مقابله با درد تعديل مي گردد.

Aims and background: People respond to chronic pain in various ways and pain adjustment is not the same in different individuals. The aim of the current study is the assessment of the level of chronic pain adjustment in rheumatoid arthritis (RA) patients based on the quality of life, physical disability, and the level of their depression. In addition, the role of three variables, pain catastrophizing, fear of movement, and self-efficacy in a relationship with chronic pain adjustment was assessed. Materials and methods: In this cross-sectional study, 123 RA patients who had chronic pain and were over 18 years old were included. Patients were attending the outpatient rheumatology clinic, Shariati Hospital from May 2017 until May 2018. Patients were assessed by the Short-Form Health Survey (SF-36), Pain Self-Efficacy Questionnaire (PSEQ), Physical Disability Questionnaire (PDQ), Depression, Anxiety and Stress Scales (DASS), Tampa Scale for Kinesiophobia (TSK), and Pain Catastrophizing Scale (PCS). Data were analyzed by Pearson correlation and multiple linear regression methods. Findings: Our results showed that there is an association between self-efficacy, fear of movement, and pain catastrophizing with chronic pain adjustment (P<0.01). According to the multiple linear regression analysis, fear of movement and pain catastrophizing are in a correlation with the physical disability. The finding demonstrated that self-efficacy and pain catastrophizing variables influence the patient’s depression. In addition, pain catastrophizing, fear of movement, and self-efficacy influenced the patient’s physical and mental quality of life. Conclusion: The relationship between pain and physical disability and other aspects of chronic pain adjustment are adjusted by pain beleifs and pain coping strategies.